相遇佮對話

Siong-gū kap tuì-oā

文獻資訊

項目	資料
作者	鄭連坤 Tīⁿ Liân-khun
卷期	台灣教會公報
卷期	第1039期
日期	1968/10
頁數	6-9

白話字（原文數位化）

Siong-gū kap tuì-oā

Tīⁿ Liân-khun

1968.10.01  1039 hō  P.6-9

Chit chām ê Sèng-keng tāi-ke lóng chin se̍k, chiū-sī Sat-kai tit-kiù ê kì-sū. Jîn-chú kàu sī beh chhē sit-lo̍h ê lâi kiù i (v. 10). Lán tī chia thang khoàⁿ “Iâ-so͘ cháiⁿ-iūⁿ teh chhē sit-lo̍h ê, soà lâi kiù i” ê chi̍t ê chin hó ê si̍t-lē. Put-kò goá kin-á-ji̍t ài tuì pa̍t ê kak-tō͘ lâi saⁿ-kap siūⁿ chit-chām ê Sèng-keng.

(1) Siong-gū ê jîn-seng.

Tī chia só ēng chit-kù siong-gū (相遇) tī Eng-gú kiò-choè enco͘nter. Tī Sat-kai ê kò͘-sū tiong tē-it iàu-kín ê chiū-sī i ū kap Iâ-so siong-gū, saⁿ tú-tio̍h. Tuì chit ê jîn-keh ê siong-gū sán-seng sin ê koan-hē, chiū-sī Sat-kai ê hoé-kái, koat-ì, kap Iâ-so͘ ê kiù-sio̍k. New York ê Hia̍p-hô Sîn ha̍k-īⁿ (Union Seminary) í-keng koè-sin khì chin chhut-miâ ê L. J. Sherrill kàu-siū só͘ tù ê chheh tiong ū chi̍t pún kiò-choè “Lêng-hûn ê tò͘-cheng” (The Struggle of the So͘l), chit pún sī choan-bûn teh gián-kiù lâng it-seng ê chong-kàu sim-lí, sī hui-siông chhù-bī koh ū lī-ek ê chheh. I tī chit pún chheh soat-bêng lâng chhut-sì tī âng-eⁿ-á sî-tāi ê sim-lí, ū ēng chit kù enco͘nter (siong-gū) lâi khai-sí.

In-uī lâng it-tàn chhut-sì chiū suî-sî saⁿ-gū nn̄g hāng: (1) kap lâng ê siong-gū, (2) kap mi̍h-kiāⁿ ê siong-gū. Tī Ji̍t-pún-oē chit nn̄g-hāng lóng thang ēng “もの” lâi piáu-hiān, nā-sī Hàn-jī chiū toā-toā koh-iūⁿ. Lâng (person) sī ēng者, mi̍h-kiāⁿ (things) sī ēng 物 lâi hun-pia̍t. Tú-tú chhut-sì ê âng-eⁿ-á chiū khai-sí teh sa-Kìⁿ lāu-pē, lāu-bú, hiaⁿ-tī, chí-bē téng. Sui-jiân i iáu-kú chin soè-hàn, chóng-sī chit ê siong-gū sī ēng jîn-keh choè tiong-sim ê saⁿ-kìⁿ. Jiân-āu i chiām-chiām oē-hiáu sú-iōng mi̍h-kiāⁿ, chhin-chhiūⁿ lin-chhuì-á, lin-long-á téng. Chit-ê chiū-sī lâng kap tōng-bu̍t kun-pún koh-iūⁿ ê sū. In-uī lâng beh oa̍h tī chit-khoán jîn-keh tek kau-poê, koh chiām-chiām ha̍k-si̍p beh cháiⁿ-iūⁿ sú-iōng mi̍h-kiāⁿ lâi choè bu̍t-chit ê chú.

Chit ê siong-gū thàn i ê tióng-sêng chiū chiām-chiām khui-khoah hit ê hoân-uî(hoān-uî?); kap pêng-iú, kap sian-siⁿ ê siong-gū. Te̍k-pia̍t tī choē-choē īⁿ-sèng ê tiong-kan khì gū-tio̍h chi̍t uī beh chiâⁿ-choè i ê poàⁿ-sin ê lâng lâi chìn-ji̍p tī kiat-hun ê seng-oa̍h. Kiám- chhái chit ê siong-gū chi̍t-ji̍t beh chìn kàu kap Siōng-tè koan-hē.

Iû-thài lâng ê tiat-ha̍k-ka Martin Buber tī i ê tāi-piáu-te̍k ê chheh “I and Tho͘” ê lāi-bīn ū siông-sè kóng-khí chit ê koan-hē. I kóng lâng kap mi̍h-kiāⁿ ê koan-hē sī I and it (goá kap hit-hāng ni̍h), nā-sī lâng ê koan-hē beh chìn-ji̍p I and yo͘ (goá kap lí), koh chìn chi̍t-pō͘ lâng nā kap lâng í-siōng ê, sán-seng koan-hē ê sî, hit ê koan-hē thang kiò-choè I and Tho͘ (goá kap Siōng-tè). Lán ê ka-têng seng-oa̍h chiàⁿ-chiàⁿ teh thé-giām chit-khoán tiōng-iàu ê kok chióng siong-gū ê só͘-chāi. Ji̍t-pún ū chi̍t-uī chin chhut-miâ ê bûn-ha̍k-chiá kiò-choè 太宰治, i bat siá chi̍t pún chheh “人間失落” (lâng ê sit-keh), jiân-āu bô-kú chiū chū-sat sí-khì. Tuì án-ni chit-kù lâng ê sit-keh pìⁿ-choè chin chhut-miâ ê oē. Kin-á-ji̍t ê sè-kài sū-si̍t siōng chiām-chiām teh lō͘-hiān lâng ê sit-keh ê chōng-thài lah. Ta̍k-ji̍t ê pò-choá só͘ pò ê sī chū-sat, chêng-sat, hiong-sat; chhiúⁿ-châi bô͘-miā téng ê siā-hoē kì-sū; khah toā tī kok-chè kan iā-sī uí-tāi ê jîn-bu̍t hō͘ lâng àm-sat; kiông ê kok-ka chhim-hoân jio̍k ê kok-ka, kiông khi jio̍k. Chha-put-to tī chit-khoán sè-kan bô hoat-tō͘ thang khoàⁿ-chhut jîn-keh ê saⁿ chun-tiōng, sìⁿ-miā ê chun-kuì.

Lâng chí-ū teh kò͘ ka-kī, uī-tio̍h beh ta̍t-sêng bo̍k-tek bô kéng chhiú-toāⁿ, chhia-tó pa̍t-lâng, ka-kī tit lī-ek. M̄-kú chit-khoán ê chū-kí tiong-sim ê seng-oa̍h, choè-āu liân chū-kí iā sit-lo̍h khì, in-uī sit-lo̍h pa̍t-lâng ê só͘-chāi í-keng bô ū ka-kī chûn-chāi ê ì-gī. Ū lâng m̄-chai chit ê chin-lí, chí-ū kè-sio̍k teh tui-kiû bu̍t-chit ê hong-sēng, chit sè-kan ê hióng-lo̍k. Chóng-sī tī chit-khoán seng-oa̍h í-keng put-ti put-kak uī-tio̍h ka-kī ê lêng-hûn teh ku̍t hûn-bōng. In-uī i ê choè-lâng í-keng oân-choân sit-keh khì.

Sat-kai ê seng-oa̍h tú-tú chhin-chhiūⁿ lâng sit-keh ê khoán-sit. Chóng-sī kin-á-ji̍t chhut tī ho͘N3-kî-sim siūⁿ beh khoàⁿ Iâ-so͘; nā-sī í-āu kap Iâ-so͘ siong-gū, tuì án-ni i boē thang boán-chiok I and it ê sè-kài lah. Tī chit-chām ê Sèng-keng teh biô-siá Iâ-so͘ kap Sat-kai ê siong-gū, ū ēng chin chhù-bī ê chi̍t kù oē, chiū-sī “khoàⁿ” ê jī. Tī tē 3, 4 chat ū kóng-khí Sat-kai siūⁿ beh khoàⁿ Iâ-so͘ 3 pái, kàu tē 5 chat ū kóng-khí Iâ-so͘ kia̍h-thâu khoàⁿ Sat-kai. Tī chit nn̄g lâng ê ba̍k-chiu kap ba̍k-chiu siong-gū ê sî-chūn lâi sán-seng chit ê le̍k-sú-tek, koat-tēng-tek ê siong-gū ê sū-si̍t.

Lán muí-ji̍t ê seng-oa̍h chiām-chiām chiâⁿ-choè jú bô-êng, tuì án-ni pē-bú kap kiáⁿ-jî choè-hoé ê sî-kan jú chió. Lán m̄-chai bat liah chit ê sū choè chin giâm-tiōng á bô? Tī ka-têng lán tio̍h koh-khah ló͘-le̍k chhē-chhut sî-kan kap lán ê kiáⁿ-jî choè-hoè. In-uī Kiáⁿ-jî nā sit-lo̍h tī ka-têng ê an-choân-kám, sū-si̍t siōng sī chin thang kiaⁿ-hiâⁿ ê sū.

(2) Tuì-oā ê sè-kài.

Sat-kai ê ba̍k-chiu kap Iâ-so͘ ê ba̍k-chiu saⁿ-kìⁿ-tio̍h, goá kóng chit ê sī hui-siông tiōng-iàu ê sū. Chóng-sī lán tio̍h koh chìn chi̍t-pō͘ lâi siūⁿ koh chi̍t-hāng chin iàu kín ê sū. Chiū-sī Iâ-so͘ kia̍h-thâu khoàⁿ i kóng, Sat-kai kín-kín lo̍h-lâi, in-uī kin-á-ji̍t goá tek-khak tio̍h tiàm lí ê ke. (v. 5). Sat-kai kè-khì sī chi̍t ê chin ko͘-to̍k ê lâng, in-uī i ê chit-gia̍p ê koan-hē lâng lóng iàm-chiān i, bô-lâng ài kap i óng-lâi; só͘-í chió-chió lâng beh kap i kóng-oē, koh-khah bô lâng ài kiâⁿ kàu i ê chhù-nih.

Nā-sī chit-chūn Iâ-so͘ chhin-sin kóng I beh kàu i ê chhù-ni̍h. Chit ê sū Sat-kai liân bîn-bāng mā m̄-káⁿ siūⁿ ê sū. Kap Iâ-so͘ saⁿ-kìⁿ, jiân-āu thiaⁿ-kìⁿ Iâ-so͘ tuì i só͘ kóng ê oē, taⁿ beh koh chìn chi̍t-pō͘ ngiâ-chi̍h I tī ka-kī ê chhù. Siōng-tè ê kiáⁿ beh ji̍p tī i ê chhù-ni̍h, kè-khì bô lâng kiâⁿ kha kàu ê só͘-chāi, Iâ-so͘ chū-hoat-te̍k kóng beh khì! Chit ê si̍t-chāi hō͘ Sat-kai tio̍h chi̍t-kiaⁿ, iā hō͘ i toā kám-kek. Só͘-í i chiū kín-kín lo̍h-lâi, hoaⁿ-hí chiap-la̍p I (v. 6). Khoàⁿ tio̍h ê lâng toā put-pêng nga̍uh-nga̍uh-liām (v.7).

Sat-kai uī-tio̍h i sim-lāi ê kám-kek, chiū khiā khí-lâi tuì Chú kóng i beh chiong châi-sán ê chi̍t-poàⁿ hō͘ sòng-hiong lâng, koh nā ū oaiⁿ lâng beh chiong sì-pē pê lâng (v.8). Sat-kai chit khoán ê koat-ì chiū-sī piáu-bêng i beh pìⁿ-choè chin sàn-hiong. Chóng-sī i kám-kak án-ni choè khah iâⁿ kè-khì ê “lâng sit-keh” ê seng-oa̍h. Sit-lo̍h châi-sán, tit-tio̍h lâng chûn-chāi ê ì-gī, i lia̍h chit ê koh-khah pó-poè.

Í-siōng ê Sèng-keng tiong ū chi̍t-kù lán tio̍h chù-ì ê chiū-sī “kóng” ê jī. Iâ-so͘ tuì Sat-kai ê chio-ho͘ ê kóng (v.5). Sat-kai hó-táⁿ piáu-pe̍k i ê sìn-gióng kap koat-ì ê kóng (v.8), choè-āu ū Iâ-so͘ soan-giân chín-kiù tī chit ê ke ê kóng (v.9). Tī chia ū chin pó-poè ê tuì-oā (dialogue). Kè-khì Sat-kai sī oa̍h tī to̍k-gú (獨語 monologue) ê sè-kài, hui-siông ê ko͘-toaⁿ kap bô-liâu. Ná-sī tuì chit-chūn khai-sí ū jîn-keh kap jîn-keh ê tuì-oā.

uī-tio̍h beh sêng-li̍p tuì-oā ê sè-kài pit-su ê tiâu-kiāⁿ (1) Nn̄g lâng ê tiong-kan tio̍h ū pêng-téng, uī-tio̍h án-ni Iâ-so͘ chiah tio̍h Tō chiâⁿ lio̍k-thé lâi chiâⁿ-choè lâng. (2) Nn̄g lâng lóng tio̍h ū jîn-keh, lâng kap mi̍h-kiāⁿ, chhâ-put-to sī bô hoat-tō͘ tuì-oā. (3) Hō͘-siong tio̍h ū kiōng-kám kiōng-bêng (共敢共鳴). (4) Tio̍h bīn tuì bīn, ba̍k-chiu tuì ba̍k-chiu chiah oē hó-hó tuì-oā. (5) Nn̄g lâng tio̍h chin-chiàⁿ pó-chhî tuì-oā, m̄-sī chi̍t-pêng ti̍t-ti̍t kóng., chhin-chhiūⁿ ián-káng ê khoán, m̄-sī tan-hêng lō͘, tek-khak tio̍h siang-hêng lō͘.

Kin-á-ji̍t tī lán ê ka-têng tiong m̄-chai ū chit-khoán ê tuì-oā á bô? Iâ-so͘ lîm-kàu sè-kan kiù-sio̍k lán, siúⁿ-sù chit ê pó-poè ê tuì-oā hō͘ lán, lán m̄-chai oē-hiáu pó-sioh chit ê á bô? Tī pē-bú kap kiáⁿ-jî ê tiong-kan, tī hu-hū ê tiong-kan á-sī ta-ke kap sim-pū ê tiong-kan m̄-chai ū sêng-li̍p chin-si̍t ê tuì-oā á-bô? Tī ka-cho̍k kan ū saⁿ-kap thó-lūn ê si̍p-koàn ê sî, goá siong-sìn m̄-bián kiaⁿ oē hoat-seng sìm-mi̍h ka-têng ê būn-toê. Bat thiaⁿ-kìⁿ ū chi̍t-uī lāu-bú teh put-pêng i soè-kiáⁿ tuì ha̍k-hāu tńg-lâi, sui-jiân ti̍t-ti̍t kā-mn̄g, chóng-sī lông(lóng?) bô beh ìn-tap lāu-bú ê chit-būn. Goá siūⁿ chit ê ū chin choē goân-in,

(1) Soè-kiáⁿ sui-jiân chin gâu thiaⁿ oē, chóng-sī i só͘ bat ê oē-gú iáu chió, só͘-í chiong só͘ keng-giām ê, só͘ siūⁿ ê beh hó-hó thoân-ta̍t chhut-lâi bô iông-īⁿ.

(2) Soè-kiáⁿ tuì í-keng kè-khì ê sū khah bô chhù-bī, in khah koan-sim iáu-boē lâi ê sū, nā-sī lāu-bú só͘ teh iàu-kín ê lóng sī koè-khì ê sū.

(3) Lāu-bú iau-kiû soè-kiáⁿ tio̍h it-chhè pò-kò hō͘ lāu-bú thiaⁿ; m̄-kú gín-ná nā kóng kàu i só͘ choè, ū sím-mi̍h khah bô tú-hó, chiū chek-sî siū lāu-bú chek-pī, án-ni gín-á í-āu chiū jú bô ài pò-kò hō͘ lāu-bú thiaⁿ.

(4) Ū sî lāu-bú chí-ū iàu-kín beh thiaⁿ gín-ná só͘ kóng; nā-sī lāu-bú lóng bô beh kóng lāu-bú só͘ siūⁿ ê sū. Ū-sî gín-ná ài mn̄g-tang mn̄g-sai, lán chiū kóng gín-á-lâng ū hī bô chhuì, án-ni chiū pìⁿ-choè tan-hêng lō͘; gín-ná chiām-chiām sit-lo̍h tuì-oā ê chhù-bī.

(5) Hiaⁿ-tī chí-bē choē ê sî, gín-ná ê tiong-kan it-tēng ū kò-sèng ê cheng-chha. Ū ê gín-ná khah gâu kóng oē, lán nā o-ló a-ché khah gâu kóng, sió-bē it-tēng m̄-jīn su, i ia̍h beh kóng kàu lô-lô so-so. Lāu-bú nā bô chù-ì kā hiâm, oē tì-sú hō͘ hit ê sió-bē sit-chì í-āu pìⁿ choê choê(choé?); bô ài kóng-oē khì, só͘-í lāu-bú tek-khak tio̍h chiâⁿ-choè gâu thiaⁿ-oē ê lâng.

(6) Koh sèng-keh siōng ū ê gín-ná khah loē-hiòng-sèng, gâu uì-sù bô ài kóng-oē; ū ê khah hoa̍t-phoat chin oa̍h-tāng ài kóng-oē, nā-sī lāu-bú siūⁿ kóng gâu kap lāu-bú kóng-oē ê gín-ná chiah sī koai-kiáⁿ, án-ni hit ê uì-sù ê gín-á chiū jú sit-chì koaiⁿ-ba̍t i ê chhuì.

Nā-sī ài hō͘ soè-kiáⁿ siông-siông kap pē-bú kóng-oē sán-seng tuì-oā, tek-khak tio̍h kiám-thó í-siōng ê goân-in, lāu-bú pún-sin tio̍h ló͘-le̍k. Goá ài pâi-lia̍t kuí hāng choè chham-khó.

(1) Tio̍h tuì kiáⁿ-jî ê giân-gú í-goā ê piáu-ta̍t lâi lí-kái in ê sim-chêng. Chhin-chhiūⁿ tuì i ê bīn-sek, seng-khu ê hêng-iông suî-sî lâi chai gín-ná ê sim-chêng. Tuì tōng-bu̍t-hn̂g tńg-lâi, nā kā mn̄g kin-á-ji̍t ū sim-sek bô? I nā chí-ū chhiò-chhiò, lán chiū chai i ū hoaⁿ-hí, só͘-í m̄-bián koh mn̄g, chiū kā kóng, “chin sim-sek ê khoán hòⁿ, án-ni chin hó, āu-pái lán chiah koh lâi-khì.” Nā án-ni choè, gín-ná tek-khak hoaⁿ-hí, sim-lāi kám-siā i ê lāu-bú chai i ê sim-chêng, tuî(tuì?) án-ni cheng-ka tuì lāu-bú ê sìn-nāi-kám.

(2) Thiaⁿ gín-ná kóng oē, sui-jiân ū só͘-chāi tio̍h kiáu-chèng, m̄-thang suî-sî kóng, hoán-tńg tio̍h chhē o-ló só͘-chāi lâi kā o-ló. Tán khah bān lāu-bú kap kiáⁿ-jî ê sim oân-choân ū kiat-liân; tāi-ke hoaⁿ-hí ê sî chiah ûn-ûn-á soat-bêng, hō͘ gín-ná cha̍p-hun bêng-pe̍k lâi kā kiáu-chèng.

(3) M̄-thang ta̍k-ji̍t tńg-lâi, chiū beh iau-kiû gín-ná tio̍h pò-kò só͘ keng-kè ê; in-uī ū-sî gín-ná iā oē kám-kak chin bô ài kóng-oē ê sî. Só͘-í khah hó tán kàu i ê sim-chêng khah hó ê sî, tī saⁿ-kap chiah àm-tǹg ê sî; pē-bú lóng khoài-lo̍k saⁿ tâm-lūn ê sî; hō͘ i chham-ka tī tuì-oā ê lāi-bīn.

(4) M̄-thang chí-ū beh mn̄g i ê ha̍k-khò ê sū, khah hó tio̍h chìn-ji̍p kàu i ê seng-oa̍h ê kok hong-bīn. Goá bat kóng, m̄-chai gín-á ê lak-tē-ná lāi ū sím-mi̍h pó-poè ê lāu-bú, si̍t-chāi chin khùn-lân lí-kái gín-ná, iā bô hoat-tō͘ thang kap gín-ná kóng-oē.

Tuì Sat-kai ê sū, kóng kàu chit hong-bīn kiám-chhái siūⁿ kè-thâu, chóng-sī goá ài lán tī ka-têng hong-bīn khak-li̍p tuì-oā ê sè-kài. In-uī siong-gū tit-tio̍h ke̍k-kî pó-poè ê sū. Lán ê ka-têng ǹg-bāng oē hó-hó pó-sioh chit nn̄g hāng sū sī chhim-chhim só͘ kî-thāi.

漢羅（Ùi原文改寫）

相遇佮對話

鄭連坤

1968.10.01  1039號P.6-9

這站的聖經大家攏真熟，就是撒該得救的記事。人子到是欲揣失落的來救伊(v.10)。咱佇遮通看「耶穌怎樣咧揣失落的，紲來救伊」的一个真好的實例。不過我今仔日愛對別的角度來相佮想這站的聖經。

(1)    相遇的人生。

佇遮所用這句相遇(相遇)佇英語叫做enco͘nter。佇撒該的故事中第一要緊的就是伊有佮耶穌相遇，相拄著。對這个人格的相遇產生新的關係，就是撒該的悔改，決意，佮耶穌的救贖。New York的協和神學院(Union Seminary)已經過身去真出名的L.J.Sherrill教授所著的冊中有一本叫做「靈魂的鬥爭」(The Struggle of the So͘l)，這本是專門咧研究人一生的宗教心理，是非常趣味閣有利益的冊。伊佇這本冊說明人出世佇紅嬰仔時代的心理，有用這句enco͘nter (相遇)來開始。

因為人一旦出世就隨時相遇兩項：(1)佮人的相遇，(2)佮物件的相遇。佇日本話這兩項攏通用「もの」來表現，若是漢字就大大各樣。人(person)是用者，物件(things)是用物來分別。拄拄出世的紅嬰仔就開始咧相見老爸，老母，兄弟，姊妹等。雖然伊猶久真細漢，總是這个相遇是用人格做中心的相見。然後伊漸漸會曉使用物件，親像玲喙仔，玲瓏仔等。這个就是人佮動物根本各樣的事。因為人欲活佇這款人格tek交陪，閣漸漸學習欲怎樣使用物件來做物質的主。

這的相遇趁伊的長成就漸漸開闊彼个範圍；佮朋友，佮先生的相遇。特別佇濟濟異性的中間去遇著一位欲成做伊的半身的人來進入佇結婚的生活。檢采這个相遇一日欲進到佮上帝關係。

猶太人的哲學家Martin Buber佇伊的代表的的冊「I and Tho͘」的內面有詳細講起這个關係。伊講人佮物件的關係是伊and it (我佮彼項ni̍h)，若是人的關係欲進入I and yo͘ (我佮你)，閣進一步人若佮人以上的，產生關係的時，彼的關係通叫做I and Tho͘ (我佮上帝)。咱的家庭生活正正咧體驗這款重要的各種相遇的所在。日本有一位真出名的文學者叫做太宰治，伊捌寫一本冊「人間失落」(人的失格)，然後無久就自殺死去。對按呢這句人的失格變做真出名的話。今仔日的世界事實上漸漸咧露現人的失格的狀態啦。逐日的報紙所報的是自殺，情殺，凶殺；搶財無命等的社會記事；較大佇國際間也是偉大的人物予人暗殺；強的國家侵犯弱的國家，強欺弱。差不多佇這款世間無法度通看出人格的相衫尊重，性命的尊貴。

人只有咧顧家己，為著欲達成目的無揀手段，捙倒別人，家己得利益。毋過這款的自己中心的生活，最後連自己也失落去，因為失落別人的所在已經無有家己存在的意義。有人毋知這个真理，只有繼續咧追求物質的豐盛，這世間的享樂。總是佇這款生活已經不知不覺為著家己的靈魂咧掘墳墓。因為伊的做人已經完全失格去。

撒該的生活拄拄親像人失格的款式。總是今仔日出佇好奇心想欲看耶穌；若是以後佮耶穌相遇，對按呢伊袂通滿足I and it的世界啦。佇這站的聖經咧描寫耶穌佮撒該的相遇，有用真趣味的一句話，就是「看」的字。佇第3，4節有講起撒該想欲看耶穌3擺，到第5節有講起耶穌kia̍h頭看撒該。佇這兩人的目睭佮目睭相遇的時陣來產生這个歷史tek，決定tek的相遇的事實。

咱每日的生活漸漸成做愈無閒，對按呢爸母佮囝兒做伙的時間愈少。咱毋知捌掠這个事做真嚴重仔無？佇家庭咱著閣較努力揣出時間佮咱的囝兒做伙。因為囝兒若失落佇家庭的安全感，事實上是真通驚惶的事。

(2)    對話的世界。

撒該的目睭佮耶穌的目睭相見著，我講這个是非常重要的事。總是咱著閣進一步來想閣一項真要緊的事。就是耶穌kia̍h頭看伊講，撒該緊緊落來，因為今仔日我的確著踮你的家。(v.5)。撒該過去是一个真孤獨的人，因為伊的職業的關係人攏厭賤伊，無人愛佮伊往來；所以少少人欲佮伊講話，閣較無人愛行到伊的厝裡。

若是這陣耶穌親身講伊欲到伊的厝裡。這个事撒該連眠夢嘛毋敢想的事。佮耶穌相見，然後聽見耶穌對伊所講的話，今欲閣進一步迎接伊佇家己的厝。上帝的囝欲入佇伊的厝裡，過去無人行跤到的所在，耶穌自發的講欲去！這个實在予撒該著一驚，也予大感激。所以伊就緊緊落來，歡喜接納伊(v.6)。看著的人大不平nga̍uh-nga̍uh念(v.7)。

撒該為著伊心內的感激，就徛起來對主講伊欲將財產的一半予宋凶人，閣若有oaiⁿ人欲將四倍賠人(v.8)。撒該這款的決意就是表明伊欲變做真散凶。總是伊感覺按呢做較贏過去的「人失格」的生活。失落財產，得著人存在的意義，伊掠這个閣較寶貝。

以上的聖經中有一句咱著注意的就是「講」的字。耶穌對撒該的招呼的講(v.5)。撒該好膽表白伊的信仰佮決意的講(v.8)，最後有耶穌宣言拯救佇這个家的講 (v.9)。佇遮有真寶貝的對話(dialogue)。過去撒該是活佇獨語(獨語monologue)的世界，非常的孤單佮無聊。若是對這陣開始有人格佮人格的對話。

為著欲成立對話的世界必須的條件(1)兩人的中間著有平等，為著按呢耶穌才著道成肉體來成做人。(2)兩人攏著有人格，人佮物件，差不多是無法度對話。(3)予傷著有共敢共鳴(共敢共鳴)。(4)著面對面，目睭對目睭才會好好對話。(5)兩人著真正保持對話，毋是一爿直直講，親像演講的款，毋是單行路，的確著雙行路。

今仔日佇咱的家庭中毋知有這款的對話仔無？耶穌臨到世間救贖咱，賞賜這个寶貝的對話予咱，咱毋知會曉保惜這个仔無？佇爸母佮囝兒的中間，佇夫婦的中間抑是大家佮新婦的中間毋知有成立真實的對話抑無？佇家族間有相佮討論的習慣的時，我相信毋免驚會發生啥物家庭的問題。捌聽見有一位老母咧不平伊細囝對學校轉來，雖然直直共問，總是攏無欲應答老母的質問。我想這个有真濟原因，

(1)    細囝雖然真gâu聽會，總是伊所捌的話語猶少，所以將所經驗的，所想的欲好好傳達出來無容易。

(2)    細囝對已經過去的事較無趣味，in較關心猶未來的事，若是老母所咧要緊的攏是過去的事。

(3)    老母要求細囝著一切報告予老母聽；毋過囡仔若講到伊所做，有甚物較無拄好，就即時受老母責備，按呢囡仔以後就愈無愛報告予老母聽。

(4)    有時老母只有要緊欲聽囡仔所講；若是老母攏無欲講老母所想的事。有時囡仔愛問東問西，咱就講囡仔人有耳無喙，按呢就變做單行路；囡仔漸漸失落對話的趣味。

(5)    兄弟姊妹濟的時，囡仔的中間一定有个性的精差。有的囡仔較gâu講話，咱若呵咾阿姊較gâu講，小妹一定毋認輸，伊亦欲講到囉囉嗦嗦。老母若無注意共嫌，會致使予彼个小妹失志；以後變做無愛講話去，所以老母的確著成做gâu聽話的人。

(6)    閣性格上有的囡仔較內向性，gâu畏思無愛講話；有的較活潑真活動愛講話，若是老母想講gâu佮老母講話的的囡仔才是乖囝，按呢彼个畏思的囡仔就愈失志關密伊的喙。

若是愛予細囝常常佮爸母講話產生對話，的確著檢討以上的原因，老母本身著努力。我愛排列幾項做參考。

(1)    著對囝兒的言語以外的表達來理解in的心情。親像對伊的面色，身軀的形容隨時來知囡仔的心情。對動物園轉來，若共問今仔日有心適無？伊若只有笑笑，咱就知伊有歡喜，所以毋免閣問，就共講，「真心適的款hòⁿ，按呢真好，後擺咱才閣來去。」若按呢做，囡仔的確歡喜，心內感謝伊囡仔老母知伊囡仔心情，對按呢增加對老母的信賴感。

(2)    聽囡仔講話，雖然有所在著矯正，毋通隨時講，反轉著揣呵咾所在來共呵咾。等較慢老母佮囝兒的心完全有結聯；大家歡喜的時才勻勻仔說明，予囡仔十分明白來共矯正。

(3)    毋通逐日轉來，就欲要求囡仔著報告所經過的；因為有時囡仔也會感覺真無愛講話的時。所以較好等到伊的心情較好的時，佇相佮才暗頓的時；爸母攏快樂相談論的時；予伊參加佇對話的內面。

(4)    毋通只有欲問伊的學課的事，較好著進入到伊的生活的各方面。我捌講，毋知囡仔的橐袋仔內有甚物寶貝的老母，實在真困難理解囡仔，也無法度通佮囡仔講話。

對撒該的事，講到這方面檢采想過頭，總是我愛咱佇家庭方面確立對話的世界。因為相遇得著極其寶貝的事。咱的家庭向望會好好保惜這兩項事是深深所期待。