對受苦的認識佮區別
Tuì siū-khó͘ ê jīm-sek kap khu-pia̍t
文獻資訊
| 項目 | 資料 |
|---|---|
| 作者 | 蔡椪 Chhoà Phòng |
| 卷期 | 台灣教會公報 |
| 卷期 | 第1027期 |
| 日期 | 1968/4 |
| 頁數 | 4 |
白話字（原文數位化）
Tuì siū-khó͘ ê jīm-sek kap khu-pia̍t
Chhoà Phòng
1968.04.01 1027 hō P.4
Chú Iâ-so͘ kóng,”Goá í-keng chiong chiah ê sū kā lín kóng, hō͘ lín tiàm tī goá ū pêng-an, tī sè-kan lín ū khó͘-lān, to̍k-to̍k lín thang pàng-sim, goá í-keng khah iâⁿ sè-kan”（Iok-hān 16:33）. Pó-lô kóng,”Lán tio̍h tuì choē-choē kan-khó͘ lâi ji̍p Siōng-tè ê kok”（Tô͘ 14:22）.
Lia̍t-uī, phó͘-thong lâng khoàⁿ tio̍h”siū khó͘”kiaⁿ-uì kàu chhin-chhiūⁿ hó͘, chhin-chhiūⁿ sai, lia̍h choè chí tio̍h tô-pī. Chóng-sī chiàu téng-bīn nn̄g chat keng-bûn khoàⁿ khí-lâi, Ki-tok-tô͘ sū-si̍t m̄ eng-kai choa̍t-tuì chûn hit khoán ê koan-liām. Ki-tok-tô͘ chèng-tong ê siū khó͘, si̍t-chāi thang choè in ê khò-thêng, kong-êng; iā sī in chìn-ji̍p Siōng-tè kok ê pō͘-tiau. Tān-sī siū khó͘ iā ū chióng-chióng ê put-tông: ū ê siū khó͘ chin pó-kuì, ū ê siū khó͘ si̍t-chāi chin thang thó-iàm, tio̍h kiaⁿ-hiâⁿ lâi chīn-la̍t pī-bián, che sī lán èng-tong jīn-sek kap khu-pia̍t ê. Tī chia chhiáⁿ saⁿ-kap lâi siūⁿ, lâi gián-kiù kuí hāng, chiàu ē-bīn:
1. Ta̍k lâng chū-tiàu（自召）ê siū khó͘
Chit chióng ê siū khó͘, sī tuì hoān-choē choè pháiⁿ, chū-kí ê hêng-uî bô hó lâi tì-kàu ê, só͘-í kiò-choè”chū-tiàu ê siū khó͘.” Chit khoán ê siū khó͘, pèng m̄-sī chìn-ji̍p Siōng-tè ê kok só͘ su-iàu ê. Siū chit chióng khó͘-lān ê sî, iā boē thang tī Chú tit-tio̍h pêng-an. Chit chióng khó͘-lān chu-bī ke̍k giâm-khok（嚴酷）, sún-sit ke̍k toā. Tû liáu m̄-sī thiat-té-tek hoé-kái jīn-choē, boē thang tit-tio̍h Siōng-tè ê sià-bián, lâi khoe-ho̍k sim-tiong ê pêng-an. Chit khoán siū khó͘ chhut tuì ka-tī, boē ēng tit oàn-thàn pa̍t-lâng, tò͘-hīn khoân-kéng. Chá Lô-tek（A-pek-la̍h-hán ê ti̍t-jî）sī tâng iūN ê kéng-gū; Sèng-keng kì kóng, Lô-tek chûn-ì chiām-chiām chhian-soá pò͘-pîⁿ ti̍t kàu Só͘-to-má（Chhòng 13:1-14）
Nā tha̍k Chhòng 14 chiuⁿ í-ki̍p 19 chiuⁿ ê lāi-bīn, chiū chai Lô-tek in-uī án-ni, siū khó͘ put siáu. Koh Tāi-pi̍t ông tī kiong-tiān ê téng-bīn ka-tī kiâⁿ-iû ê sî, hoān liáu toā choē（II Sat 11:2）.āu-lâi Tāi-pi̍t siū khó͘ ê chhim-khek chì-ke̍k hō͘ lâng thang kiaⁿ（II Sat 13:-18:）. Siōng-tè ê jî-lú choè pháiⁿ, Siōng-tè pit-tēng koán-kà, tng siū koán-kà ê sî, chiū ū i ê thòng-khó͘.
Chhin-ài ê hiaⁿ-ché, lán chhian-bān m̄-thang siūⁿ choè Ki-tok-tô͘ iáu thang iông-ún tit hoān-choē ê û-toē（餘地）, tio̍h chai Ki-tok-tô͘ su-iàu sèng-kiat ê seng-oa̍h: nā-sī hoān-choē choè pháiⁿ, piān sī chū chio khó͘-lān.
2. Tuì pa̍t-lâng lâi ê siū khó͘
Lâng oē thang choè ê tāi-chì sī chin-choē, hō͘ lâng siū khó͘, iā sī lâng choè ê sū-chêng ê chi̍t chióng; che sī lâng-lâng tī sè-kan kó͘-kim tiong-goā siông ū ê sū-si̍t. M̄-nā tuì-te̍k kap tuì tuì-te̍k ê tiong-kan án-ni, ū sî chin chhin-kūn ê lâng. chhin-chhiūⁿ tông-o̍h, tông-sū, chhin-iú iā oē hō͘ lí siū khó͘, m̄-bián tio̍h Siōng-tè ê chhiú: chí-iàu Siōng-tè m̄ chún, lâng sui-jiân tô͘-bô͘ siat-kè beh hō͘ lí thòng-khó͘, iā sī tô͘ lô bû ek（徒勞無益）, sīm-chì ū sî lâng siūⁿ beh hō͘ lí chiah khó͘, hoán-tńg chiâⁿ0choè lí ê hok-khì. Kú lē chhin-chhiūⁿ（1）Kū-iok sî-tāi, Iok-sek put-hēng hō͘ hiaⁿ-tī boē kàu Ai-ki̍p, āu-lâi koh siū chú-hū Pho-thê-hoat ê bó͘ ka bû hām-hāi, koaiⁿ lo̍h kaⁿ, piáu-bīn-chiūⁿ khoàⁿ khí-lâi i sī chin khó-lîn, choè siū khó͘ ê chi̍t uī chheng-liân. Chāi i ê hiaⁿ-tī, chāi hit uī chú-hū, lóng sī siūⁿ beh hō͘ i chia̍h khó͘. Chóng-sī si̍t-chè-siōng hiah ê it-chhè ê keng-le̍k, hoán-tńg sī pìⁿ-chiâⁿ liáu i cháu-ǹg chun-êng ê koân-tâi ê lâu-thui, chiâⁿ-choè i ê hok-hūn, êng-jīm Ai-ki̍p ê cháiⁿ-siòng.
（2） Tān-í-lí ê pêng-iú（tông-sū）ēng kan-kè hām-hāi i kàu tī sai-hia̍t, kiat-kó si-hô bô sûn-siong--tio̍h. Chú Iâ-so kóng chiū lí ê thâu-mn̂g chi̍t ki iā lóng kè sǹg, bo̍h-tit kiaⁿ, lín pí joā-choē chhek-chiáu iáu koh khah kuì-khì. In-uī án-ni, lán thang chai nā ū Siōng-tè pang-chān, pa̍t-lâng cháiⁿ-iūⁿ khó͘-chhó͘, boē thang sǹg choè sím-mi̍h.
3. Tuì chhì-liān lâi tú-tio̍h ê khó͘-lān
Siōng-tè ê kiáⁿ-jî tī sio̍k lêng ê sū-kong siōng, teh-beh chiâⁿ-choè toā(toa) lō͘-ēng, tio̍h seng keng-kè chi̍t toā toāⁿ hùn-liān ê khó͘-thàng. Tng tī chhì-liān ê khó͘-kéng tiong, oē khiā khí chāi, jiân-āu chiah oē chiâⁿ-choè sek-ha̍p ê khì-kū. Nā m̄-sī án-ni, Siōng-tè bô hoat-tō͘ thang khí-iōng i. Koan-hē siū chit khoán khó͘-lān ê ì-gī kap su-iàu, nā tha̍k I Pí 1:7; Ngá-kok 1:12 téng ê keng-kù, chiū khó-í bêng-pe̍k. Tī chin-choē ke̍k pêng-siông ê sū-lí siōng, lán iā khó-í khoàⁿ chhut siū chit chióng thoàn-liān kong-iōng ê tiōng-iàu, chhin-chhiūⁿ chi̍t tè thih tio̍h keng-kè iām-hé ê sio, tuî, chù-chō, chiah oē chiâⁿ-choè lāi-khì. Chi̍t ki bo̍k-chhâi su-iàu chin-choē ê siu, siah, kù, kap khau, chiah thang chiâⁿ khì-kū. Ge̍k put tok put sêng khì. Chi̍t ê ha̍k-seng iā tio̍h ū khek-khûn khek-khó͘ hùn-hoat ēng kang tha̍k chheh, chiah oē oân-sêng ha̍k-gia̍p. Bô siū kè hùn-liān chiū bô ū chiân-tô͘, chit téng-hō ê lē-chèng, si̍t-chāi chin-choē thang kóng. Tī Sèng-keng kì-chài tuì chhì-liān lâi siū khó͘ ê lâng, thang kóng chiū-sī sìn-sim tù-miâ ê A-pek-la̍h-hán kap keng-kè pah lān（百難）, bô tōng-iô ê Iok-pek, nā-sī tha̍k kè in ê lí-le̍k, tuì ū siū hoān-lān ê khó͘-thàng, hit ê ì-gī chiū ná oē bêng-liâu thàu-thiat.
4. uī Chú lâi tú-tio̍h ê siū-khó͘
Chi̍t khoán siū-khó͘ chin pó-kuì, choè ū ì-gī, ke̍k ū kè-ta̍t. Muí ê Ki-tok-tô͘ èng-tong hoaⁿ-hí jím-siū, iû-kî sī tī kàu-hoē tiong, jīm-chit ê Ki-tok-tô͘, tio̍h ū goān siū khó͘-lān, Chú ê miâ chiah oē to tit（多得）êng-iāu, Chú ê kàu-hoē chiah oē heng-ōng. Chit chióng siū-khó͘ thang hun choè 2 khoán lâi seh-bêng:jsī kiâⁿ-tō（行道）,ksī thoân-tō.
Lia̍t-uī tio̍h chai chi̍t ê Ki-tok-tô͘ kan-ta oē bat tō-lí, oē kóng tō-lí, iáu-sī bô kàu-gia̍h, chú-iàu chāi-tī oē kiâⁿ tō-lí. Chóng-sī oē kiâⁿ tō-lí pèng m̄-sī chin iông-īⁿ ê sū; in-uī beh kiâⁿ tō-lí, sî-siông ū 3 ê toā tuì-te̍k: chiū-sī chū-kí, mô͘-kuí, sè-jîn, chit 3 ê tuì-te̍k lóng-sī hui-siông ū la̍t ê. Tng tī lí beh kiâⁿ tō ê sî, in tuì lí chiū chhin-chhiūⁿ chāi chá Pa-pí-lûn ông Nî-pò͘-kah-nî-sat teh tuì-thāi Tān-í-lí 3 ê pêng-iú: Sa-te̍k-lia̍p, Bí-soah, A-pek-nî-kho chi̍t-iūⁿ. Nî-pò͘-kah-nî-sat sī toā ū ui-koân, piáu-bīn chiūⁿ khoàⁿ khí-lâi, i oē li̍p-khek chiong hit 3 lâng hiat lo̍h 7 pē iām ê jia̍t-hé tiong sio kàu pìⁿ hé-hu. Chóng-sī m̄-bián kiaⁿ, in-uī Siōng-tè sī kèng-ka ū toā le̍k-liōng ê. Só͘-í tng lí beh kiâⁿ-tō, chit 3 ê tuì-te̍k lâi chó͘-chí lí, khióng-hat lí ê sî, lí chì-hó tio̍h chhin-chhiūⁿ chá Tān-í-lí hit 3 ê pêng-iú ê ìn-tap Nî-pò-kah-nî-sat ê oē siàng-khoán, ióng-kám tuì i kóng, “Goá só͘ ho̍k-sāi ê Siōng-tè, oē chiong goán tuì jia̍t-hé tiong kiù chhut, ông ah! I iā tek-khak oē kiù goán thoat-lī lí ê chhiú, chiū kiám-chhái boē-oē; ông ah! lí tio̍h chai, goán koat-toàn bô ho̍k-sāi lí ê sîn, iā tek-khak bô beh kuī pài lí só͘ li̍p ê kim-siōng”, piáu-sī kian-koat bô khut-ho̍k.
Koan-hē thoân-tō hong-bīn: Chi̍t kiāⁿ sū-kong, beh oē-thang choè chhut kàu jú iú-ek tī lâng, jú kám khùn-lân. Thoân tō-lí sī kiù lêng ê sèng-kang, só͘-í m̄-sī chin kán-tan ê chok-uî. Sū-si̍t-siōng nā m̄-sī ū Sîn ê tâng-kang, Siōng Chú ê pang-chān, bô lâng oē thang choè.
Ū lâng khoàⁿ thoân-tō ê chit-hūn, sī chin khin-sang, khoài choè, oán-jiân tī biō lāi ê hê-siūⁿ chi̍t iūⁿ. Tio̍h chai khéng chia̍h-khó͘, hi-seng chiah sī thoân-tō-chiá ê chú-iàu tiâu-kiāⁿ, m̄-goān siū-khó͘ boē-oē thoân-tō. Nā siông-sè khoàⁿ sù-tô͘ kap kàu-hoē sú siōng, só͘ ū uī Chú thoân-tō ê kó͘-sèng sian hiân（古聖先賢）, in thoân tō-lí sêng-chek í-ki̍p tuì thoân tō-lí lâi siū ê khó͘-thàng, chiū khó-í bêng-pe̍k che sū-si̍t. Thoân-tō-chiá siū-khó͘ ê cheng-sîn sī boē-oē thang bô tit. Lūn kàu chit ê toê-ba̍k, kóng khí-lâi oē-gú chin tn̂g. Chit-tia̍p chhiáⁿ ín kuí chat Sèng-keng lâi choè kiat-sok. I Pí 4: 15,16,19 kóng,”In-uī lín tiong-kan m̄-thang uī-tio̍h choè hiong-siú, choè chha̍t, kiâⁿ pháiⁿ-tāi, á-sī in-uī ài chhap pa̍t lâng ê êng sū, lâi siū khó͘; chóng-sī lâng nā uī-tio̍h sī Ki-tok-tô͘ lâi siū khó͘, chiū bo̍h-tit kiàn-siàu, tio̍h tī chit ê miâ kui êng-kng Siōng-tè. Só͘-í chiàu Siōng-tè ê chí-ì, siū khó͘ ê, tio̍h ēng hó phín-hēng, chiong in ê lêng-hûn kau-thok sìn-si̍t chō-hoà ê Chú.” Koh Lô-má 1:17, 18 kóng,”Lán nā kap I tâng siū khó͘, sī beh hō͘ lán kap I tâng êng-kng, in-uī goá sǹg hiān-sî ê kan-khó͘,nā pí khí só͘ beh hián-bêng kàu tī lán ê êng-kng, chiū put chiok khoà-ì.”
漢羅（Ùi原文改寫）
對受苦的認識佮區別
蔡椪
1968.04.01 1027號P.4
主耶穌講，「我已經將遮的事共恁講，予恁踮佇我有平安，佇世間恁有苦難，獨獨恁通放心，我已經較贏世間」（約翰16：33）。保羅講，「咱著對濟濟艱苦來入上帝的國」（Tô͘ 14：22）。
列位，普通人看著「受苦」驚畏到親像虎，親像獅，掠做chí著逃避。總是照頂面兩節經文看起來，基督徒事實毋應該絕對存彼款的觀念。基督徒正當的受苦，實在通做in 的課程，光榮；也是in進入上帝國的步調。但是受苦也有種種的不同：有的受苦真寶貴，有的受苦實在真通討厭，著驚惶來盡力避免，這是咱應當認識佮區別的。佇遮請相佮來想，來研究幾項，照下面：
- 逐人自召的受苦
這種的受苦，是對犯罪做歹，自己的行為無好來致到的，所以叫做「自召的受苦。」這款的受苦，並毋是進入上帝的國所需要的。受這種苦難的時，也袂通佇主得著平安。這種苦難滋味極嚴酷（嚴酷），損失極大。除了毋是徹底的悔改認罪，袂通得著上帝的赦免，來恢復心中的平安。這款受苦出對家己，袂用得怨嘆別人，妒恨環境。早羅得（亞伯拉罕的ti̍t-jî）是同樣的境遇；聖經記講，羅得存意漸漸遷徙布棚直到所多瑪（創13：1-14）
若讀創14章以及19章的內面，就知羅得因為按呢，受苦不少。閣大衛王佇宮殿的頂面家己行遊的時，犯了大罪（II 撒11：2）。後來大衛受苦的深刻至極予人通驚（II撒13：-18：）。上帝的兒女做歹，上帝必定管教，當受管教的時，就有伊的痛苦。
親愛的兄姊，咱千萬毋通想做基督徒猶通容允得犯罪的餘地，著知基督徒需要聖潔的生活：若是犯罪做歹，便是自招苦難。
- 對別人來的受苦
人會通做的代誌是真濟，予人受苦，也是人做的事情的一種；這是人人佇世間古今中外常有的事實。毋但對敵佮對對敵的中間按呢，有時真親近的人。親像同學，同事，親友也會予你受苦，毋免著上帝的手：只要上帝毋准，人雖然圖謀設計欲予你痛苦，也是徒勞無益，甚至有時人想欲予你食苦，反轉成做你的福氣。舉例親像（1）舊約時代，約瑟不幸予兄弟賣到埃及，後來閣受主婦Pho-thê-hoat的 某ka bû陷害，關落監，表面上看起來伊是真可憐，做受苦的一位青年。在伊的兄弟，在彼位主婦，攏是想欲予伊食苦。總是實際上遐個一切的經歷，反轉是變成了伊走向尊榮的懸台的樓梯，成做伊的福份，榮任埃及的宰相。
（2）但以理的朋友（同事）用奸計陷害伊到佇獅穴，結果絲毫無損傷著。主耶穌講就你的頭毛一支也攏計算，莫得驚，恁比偌濟雀鳥猶閣較貴氣。因為按呢，咱通知若有上帝幫贊，別人怎樣苦楚，袂通算做甚物。
- 對試煉來拄著的苦難
上帝的囝兒佇屬靈的事工上，teh欲成做大路用，著先經過一大段訓練的苦痛。當佇試煉的苦境中，會徛起在，然後才會成做適合的器具。若毋是按呢，上帝無法度通起用伊。關係受這款苦難的意義佮需要，若讀伊比1：7；雅各1：12等的經句，就可以明白。佇真濟極平常的事理上，咱也可以看出受這種鍛鍊功用的重要，親像一塊鐵著經過焰火的燒，捶，鑄造，才會成做利器。一支木材需要真濟的修，削，鋸，佮剾，才通成器具。玉不琢不成器。一個學生也著有刻勤刻苦奮發用功讀冊，才會完成學業。無受過訓練就無有前途，這等號的例眾，實在真濟通講。佇聖經記載對試煉來受苦的人，通講就是信心著名的亞伯拉罕佮經過百難，無動搖的約伯，若是讀過 in的履歷，對有受患難的苦痛，彼個意義就那會明瞭透徹。
- 為主拄著的受苦
一款受苦真寶貴，最有意義，極有價值。每個基督徒應當歡喜忍受，尤其是佇教會中，任職的基督徒，著有願受苦難，主的名才會多得榮耀，主的教會才會興旺。這種受苦通分做2款來說明：1是行道，2是傳道。
列位著知一個基督徒干單會捌道理，會講道理，猶是無夠額，主要在佇會行道理。總是會行道理並毋是真容易的事；因為欲行道理，時常有3的大對敵：就是自己，魔鬼，世人，這3個對敵攏是非常有力的。當佇你欲行道的時，in對你就親像在早巴比倫王Nî-pò͘-kah-nî-sat teh對待但以理3個朋友：Sa-te̍k-lia̍p，Bí-soah，A-pek-nî-kho一樣。Nî-pò͘-kah-nî-sat是大有威權，表面上看起來，伊會立刻將彼3人hiat落7倍焰的熱火中燒到變火灰。總是毋免驚，因為上帝是更加有大力量的。所以當你欲行道，這3個對敵來阻止你，恐嚇你的時，你至好著親像早但以理彼3個朋友的應答Nî-pò͘-kah-nî-sat的話像款，勇敢對伊講，「我所服侍的上帝，會將阮對熱火中救出，王ah！伊也的確會救阮脫離你的手，就檢采袂會；王ah！你著知，阮決斷無服侍你的神，也的確無欲跪拜你所立的金像」，表示堅決無屈服。
關係傳道方面：一件事工，欲會通做出到愈有益佇人，愈感困難。傳道理是救靈 的聖工，所以毋是真簡單的作為。事實上若毋是有神的同工，上主的幫贊，無人會通做。
有人看傳道的職份，是真輕鬆，快做，宛然佇廟內的和尚一樣。著知肯食苦，犧牲才是傳道者的主要條件，毋願受苦袂會傳道。若詳細看使徒佮教會史上，所有為主傳道的古聖先賢，in傳道理成績以及對傳道理來受的苦痛，就可以明白這事實。傳道者受苦的精神是袂會通無得。論到這個題目，講起來話語真長。這霎請引幾節聖經來做結束。伊比4：15，16，19講，「因為恁中間毋通有人為著做兇手，做賊，行歹人，抑是因為愛插別人的閒事，來受苦；總是人若為著是基督徒來受苦，就莫得見笑，著佇這個名歸榮光上帝。所以照上帝的旨意，受苦的，著用好品行，將in的靈魂交託信實造化的主。」閣羅馬1：17，18講，「咱若佮伊同受苦，是欲予咱佮伊同榮光，因為我算現時的艱苦，若比起所欲顯明到佇咱的榮光，就不足掛意。」