台灣民間宗教中ê傳說(14)
Tâi-oân Bîn-kan Chong-kàu tiong ê Thoân-soat(14)
文獻資訊
| 項目 | 資料 |
|---|---|
| 作者 | 無lo̍h名 |
| 卷期 | 台灣教會公報 |
| 卷期 | 第995號 |
| 日期 | 1966/12 |
| 頁數 | 12 |
白話字（原文數位化）
Tâi-oân Bîn-kan Chong-kàu tiong ê Thoân-soat(14)
Niû Kú-têng
1966.12.01 P12-13、18
（Chiap chêng hō）
Khoàⁿ hong-suí ê lâng khì khoàⁿ.
āu-lâi kóng ū chi̍t ê khoàⁿ hong-suí ê lâng thiaⁿ tio̍h chit ê thoân-soat, chiū poah-kang kàu hit ê só͘-chāi khì si̍t-toē cha khoàⁿ hong-suí, chiàu hit ê khoàⁿ hong-suí ê lâng só͘ kóng, hit ê só͘-chāi tû liáu ū nn̄g ki chio̍h-chek í-goā, iā ū chio̍h-toh, chio̍h-í, koh ū chi̍t sin tuì thian-jiân ê chio̍h só͘ hêng-sêng ê Koan-im pu̍t-siōng khiā tī khoe-tiong, koh tī chuí-bé ū chio̍h-ku kap chio̍h-sai khiā saⁿ-ǹg, chit ê khoàn hong-suí ê lâng kóng, Goân-lâi chit ê só͘-chāi sī chi̍t ê Koan-im-hia̍t, chiàⁿ sī hit nn̄g ê gín-ná só͘ eng-kai tit ê hong-suí, bô phah-sǹg kî-tiong ê chi̍t ê siū lâng tán-lo̍h khoe-tiong sí, chit ê hia̍t ê hong-suí soà khih-kak, kàu āu-lâi tē jī ê iā sí, tuì án-ni chit ê hong-suí soà pāi-khì. Koh kóng, nā ū lâng koh-chài bâi-chòng chhin-lâng tiàm tī chit ê hia̍t-tiong, oē koh tit-tio̍h hong-suí bé.
Thoân-soat thoân kàu pîⁿ-toē.
Chit ê thoân-soat ti̍t-ti̍t thoân kàu pîⁿ-toē ê lâng ji̍p-khì soaⁿ-kan khai-hoat ê sî, kàu Ji̍t-kú sî-tāi, chit ê Choân-á-siā í-keng piàn choè pîⁿ-toē lâng teh khiā ê só͘-chāi, hia ê soaⁿ-toē san-pau iā poaⁿ ji̍p-khì A-lí-san ê hoan-kài khì toà lah, kàu hit sî chit ê thoân-soat iáu teh liû-thoân. Kó-jiân ū chi̍t ê pîⁿ-toē ê tông-pau, tuì pîⁿ-toē soà i ê pē-kong ê kut-thâu khì bâi-chòng, chit nî tú-tú sī Bîn-kok 28 nî, bâi-chòng bô kú, Hûn-lîm koān Kó͘-khiⁿ hiong Khut-hōng-san（雲林縣古坑鄉掘汞山）pang lo̍h-lâi pìⁿ-choè chi̍t ê thâm, kiò-choè Chháu-niá-thâm（草嶺潭）, só͘ ū Chheng-chuí-khoe ê khoe-thâu ê chio̍h-ku, chio̍h-sai lóng tîm tī thâm-tiong, āu-lâi Chháu-niá-thâm hoāⁿ iā pang-khì, thâm-lāi ê chuí lóng ta, só͘ ū ê lóng bâi tī soa-té, che chiū-sī nn̄g ki thian-jiân chio̍h-chek ê thoân-soat kò͘-sū, iā sī ū pau-hâm hong-suí ê bê-sìn tī-teh. Só͘-í sió-tī tī khai-sí ê sî í-keng ū kóng kè tī Tâi-oân ê bîn-kan thoân-soat tiong sī boē oē thoat-lī bê-sìn.
Tiōng-iông ê thoân-soat.
Tī Tâi-oân ê bîn-kan hong-sio̍k só͘ teh sìn ê choeh（節）sī hui-siông choē. Chit sî lâi kóng khí kū-le̍k 9 ge̍h chhoe 9 Tiōng-iông ê kò͘-sū, in-uī kî-tiong iû-goân ū chi̍t ê hong-tông（荒唐）ê thoân-soat tī-teh.
Kū-le̍k 9 ge̍h chhoe 9 ū nn̄g ê sio̍k-chheng（俗稱）, chiū-sī Tiōng-kiú-choeh（重九節）kap tiōng-iông-choeh（重陽節）. Tiōng-kiú-choeh sī 9 ge̍h 9 ji̍t, nn̄g ê káu saⁿ tha̍h. Tiōng-iông-choeh sī kóng, “Ji̍t-goa̍t iông-sò͘ chi ke̍k”（日月陽數之極）, só͘-í chheng choè Tiōng-iông. Tī lán kok ê Ngá-sū（雅士）, Si-jîn（詩人）, Be̍k-khek（墨客）téng, nā kàu chit ji̍t, chiū pī-pān kiok-hoe, chiú kap toā âng-chîm, peh chiūⁿ koâiⁿ-soaⁿ thiòng-ím, thit-thô chi̍t ji̍t, kóng sī teh pī-hiong（避凶）, koh tī chit ji̍t nih, ke-ke hō͘-hō͘, nā-sī Tāi-liok lóng ū chia̍h Tiōng-iông-ko（重陽糕）. Tiōng-iông-ko sī ēng bí ê hún kap be̍h ê hún chham ti-bah, á-sī iûⁿ-bah lo̍h-khì chhe khí-lâi ê ké, kui-sn̂g kui-sn̂g, muí sn̂g ké ê téng-bīn chhah chi̍t ki ū chhái-sek ê soè-ki kî-á, kî-á ni ū siá tiōng-iông-ko 3 jī. Nā-sī tī lán Tâi-oân sī chia̍h moâ-chî, kap Tāi-lio̍k pí khí-lâi ke chin kán-tan. Taⁿ chit ê Tiōng-iông-choeh ê thoân-soat sī án-ni:
Tiōng-iông-choeh ê iû-lâi.
Thiaⁿ kóng tī Tong-hàn（東漢）boa̍t-nî（末年）, ū chi̍t ê lāu-lâng, ēng chi̍t ki tek-á giauh chi̍t ê hô͘-lô͘, siông-siông chhut-hiān tī ta̍k ê siâⁿ-chhī nih lâi teh kā lâng i-pīⁿ. I ê io̍h-á chin ū kong-hāu, chóng-sī lóng bô teh kā lâng siu chîⁿ, lâng chin chun-kèng i, chóng-sī lâng lóng m̄-chai i ê miâ, mn̄g i, i iā m̄ kóng, só͘-í lâng lóng chheng i “Ô͘-kong”（壺公）. Chit ê Ô͘-kong ná chhin-chhiūⁿ iā bô chū-só͘ ê khoán, nā kàu ji̍t-lo̍h ê sî, i chiū thiàu ji̍p-khì i só͘ phāiⁿ leh hit ê hô͘-lô͘ khùn, kàu thiⁿ-kng i chiū koh tuì hô͘-lô͘ nǹg chhut-lâi, kî-si̍t chit ê hô͘-lô͘ sī soè-á kai ê-á, pêng-siông lâng m̄-bián kóng beh nǹg ji̍p-khì, chóng-sī kóng chit ê Ô͘-kong mî-sî chiū nǹg ji̍p-khì khùn, thiⁿ-kng chiū koh nǹg chhut-lâi, chiàu Ô͘-kong ka-kī kā lâng kóng, kóng tī hô͘-lô͘ lāi ū lēng-goā chi̍t ê thian-toē, chóng-sī khó-sioh pa̍t lâng bô lâng bat ji̍p-khì.
Ū chi̍t ji̍t, chit ê Ô͘-kong lâi kàu Ní-lâm（汝南）ê só͘-chāi teh kā lâng i-pīⁿ ê sî, ū chi̍t ê miâ choè Huì Tiông-pâng（費長房）ê chhī-iān（市掾）, (chhī-iān chiū sī chhin-chhiūⁿ hiān-chāi ê lí-tiúⁿ), i pêng-sò͘ put-chí khim-gióng Ô͘-kong ê i-su̍t（醫術）, chiū pài Ô͘-kong choè su-hū, iā tè i ji̍p soaⁿ khó͘-siu（苦修）chin-choē nî, kó-jiân i iā chhin-chhiūⁿ Ô͘-kong oē i pah pīⁿ.
Tng Huì Tiông-pâng ha̍k sêng í-āu, beh lī-pia̍t Ô͘-kong ê sî, Ô͘-kong sàng i chi̍t tiuⁿ lêng-hû（靈符）kap chi̍t ki tek-koáiⁿ-á hō͘ i khiâ, tng Huì Tiông-pâng khiâ chiūⁿ tek-koáiⁿ-á ê sî, chiū hut-jiân kám-kak ài khùn, tuì án-ni chiū khùn-khì, kàu chi̍t ê só͘-chāi ê sî, Huì Tiông-pân hut-jiân chhíⁿ khí-lâi, chi̍t-ē khoàⁿ, i só͘ khiâ ê tek-koáⁿ í-keng tuī-lo̍h soaⁿ-thâu, piàn choè chi̍t chiah lêng, Huì Tiông-pâng khoàⁿ liáu chin hoaⁿ-hí, chiū chiong lêng-bé thoa khí-lâi, lêng chiū koh piàn choè tek-koáiⁿ-á, chiàⁿ chhin-chhiūⁿ Chhut Ai-ki̍p-kì ê Mô͘-se. Chit ê Huì Tiông-pâng kóng i iā ū tuì Ô͘-kong o̍h siok-toē-su̍t（縮地術）, oē thang tī 3000 lí lāi-goā ê só͘-chāi tâng-sî chhut-hiān. Só͘-í āu-lâi lâng lóng kiò i choè siok-toē-sian, thiaⁿ kóng i chit ê kī-su̍t sī kap Ô͘-kong só͘ hō͘ i ê tek-koáiⁿ, lêng-hû ū koan-hē, koh kóng chit ki tek-koáiⁿ, oē phah pah kuí, iā oē khu-sú thó͘-tī-kong. Chóng-sī āu-lâi Huì Tiông-pâng ê lêng-hû soà phah-m̄-kìⁿ, só͘-í hit ki tek-koáiⁿ chiū piàn choè lêng pe-khì, bô koh tńg-lâi. In-uī án-ni, Huì Tiông-pâng soà hō͘ kuí phah-sí.
Chit ê Huì Tiông-pâng iáu-bē sí í-chêng thiaⁿ kóng bat tī i ê kò͘-hiong nih siu chi̍t ê tô͘-tē, miâ choè Hoân Kéng（桓景）. Ū chi̍t ji̍t in nn̄g ê su tô͘ teh liān-tō ê sî, hut-jiân-kan Huì tiông-pâng tuì Hoân Kéng kóng, “ Tī 9 ge̍h chhoe 9 lí ê choân-ke beh tú-tio̍h toā chai-lān.” Hoân-Kéng thiaⁿ liáu toā kiaⁿ sit-sek, chiū kuī lo̍h-khì, kiû Huì Tiông-pâng lâi chí-tiám in chi̍t ke ê lâng lóng oē thang tô-phiah hit ê chai-lān, Huì Tiông-pâng chiah kóng, “ Tán-hāu kàu hit ji̍t, chiū sī 9 ge̍h chhoe 9, chin chá lí kap lí ê choân-ke toā soè lóng tio̍h ēng si-lông（絲襄）, lāi-bīn té tio̍h Chu-jû（茱萸）, saⁿ chhoā kàu koâiⁿ soaⁿ-téng, tī hia lim kiok-hoe chiú, chiū oē thang phiah chit ê chai-lān.” (茱萸sī chi̍t chióng ê io̍h-chháu). Hoân Kéng thiaⁿ tio̍h chit ê oē chin hoaⁿ-í, kó-jiân kàu 9 ge̍h chhoe 9 hit ji̍t chiū chiàu án-ni khì chún-pī, iā chiàu án-ni choân-ke chiūⁿ soaⁿ khì phiah-lān, kàu hit ê-hng choân-ke ê lâng tńg-lâi kàu chhù, chiū khoàⁿ-kìⁿ só͘ chhī ê koe, káu, gû, iûⁿ téng ê ka-thiok sí kàu kui-sì-koè, siōng-chhiáⁿ khoàⁿ kìⁿ só͘ sí ê sin-si chin phiáⁿ khoàⁿ, khoàⁿ liáu lóng oē khí mn̂g-kńg, chiū suî-sî khì tuì Huì tiông-pâng kóng chiah ê sū. āu-lâi chit ê toân-soat ti̍t-ti̍t liû-thoân chiâⁿ-choè “Tiōng-iông” ê ji̍t nā kàu, tāi-ke chiū khì peh soaⁿ lú-hêng ê hong-sio̍k. Koh Tông-tiâu sî-tāi Tō͘ Hú（杜甫）kap Ông Î（王維）bat choè koan-hē Tiōng-iông ê si, Tō͘ Hú ê si kóng, “Nâ-sek ê chuí tuì hn̄g-hn̄g thiⁿ ê goā-pêng lâu lo̍h-lâi, ge̍k-sek ê soaⁿ nn̄g lia̍p saⁿ-pâi, hián-chhut chin koâⁿ ê khoán-sit, mê-nî nā koh kàu chit ê choeh saⁿ tú-tio̍h, chiū chai siáⁿ lâng khah ióng-kiāⁿ, siūⁿ tio̍h án-ni, chiū koh the̍h chhiú-nih ê chu-jû chháu khí-lâi siông-sè khoàⁿ（藍水遠縱天外落，玉山高並兩峰寒，明年此會知誰健，手把茱萸仔細看）. Ông Î ê si kóng, “Ka-kī chi̍t ê choè chhiⁿ-hūn lâng-kheh, ta̍k pái kè choeh chiū ka-pē siūⁿ tio̍h chhú-nih ê chì-chhin. Hn̄g-hn̄g tī chia siūⁿ tio̍h chhù-nih ê hiaⁿ-tī koh the peh soaⁿ oán-chiok, m̄-kú the̍h chu-jû chháu khì chhah ê ū kiám chi̍t ê lâng”（獨在他鄉為異客，每逢佳節倍思親，遙知兄弟登高處，遍插茱萸少一人）. Tuì chit nn̄g siú si thang chai kàu muí chi̍t pái ê Tiōng-iông-choeh, muí chi̍t ê lâng lóng tio̍h toà chi̍t hūn ê chu-jû chiūⁿ koâiⁿ-soaⁿ.
Lán sìn-tô͘ éng iú ê jīm-sek.
Lia̍t-uī hiaⁿ-chí, lán tuì í-siōng koan-hē Tiōng-iông-choeh ê thoân-soat thang khoàⁿ-tio̍h bîn-kan ê bê-sìn, óng-óng sī tuì bó͘ chi̍t chióng ê su-siúⁿ siⁿ chhut-lâi--ê, siōng-chhiáⁿ che iā thang kóng sī lán tiong-kok lâng ê chi̍t chióng lo̍k-ngó͘ ê bîn-kan su-siúⁿ, koh chit khoán su-siúⁿ kàu kin-á-ji̍t iáu teh kè-sio̍k, sīm-chì piàn-chiâⁿ jî-tông choè hoaⁿ-hí khoàⁿ ê liân-khoân-tô͘ lâi teh chhut-hiān, hit ê su-siúⁿ:
1) Chiū-sī khim-gióng oē kiâⁿ sian-su̍t ê īⁿ-jîn, thoân-soat tiong ê Ô͘-kong kap Huì Tiông-pâng téng, chiū-sī siū khoàⁿ choè chi̍t chióng kiâⁿ sian-su̍t（仙術）ê īⁿ-jîn（異人）, tī kū-nî ê sin-bûn bat pò-kò kóng, Ū chi̍t ê kok-hāu ê gín-ná, tuì khoàⁿ liân-khoân-tô͘ lâi siⁿ-khí him-bō͘ o̍h sian-hoat, chheh-pau phāiⁿ-leh, tuì soaⁿ-tiong ji̍p-khì, hō͘ in ê pē-bú sì-koè chhē bô gín-ná.
2) Siōng-bīn koan-hē Tiōng-iông thoân-soat tiong ê Ô͘-kong kap Huì tiông-pâng téng, thang kóng sī sio̍k tī Tō-kàu ê tō-sū, in só͘ choè ê iā sī sio̍k tī Tō-kàu ê tō-su̍t ê chi̍t chióng, thang kóng chit ê thoân soat sī siū tio̍h Tō-kàu su-siúⁿ ê éng-hióng, tuì che thang chai Tō-kàu su-siúⁿ, tī bô ì-tiong chiâⁿ-choè lán Tiong-kok ê bîn-cho̍k su-siúⁿ, tuì chit ê su-siúⁿ siⁿ-chhut khong-sióng, bōng-sióng, āu-lâi chiū chiâⁿ-choè bê-sìn.
3) Tuì sè-kan só͘ ū ê chhì-liān, chai-hāi, bô chèng-khak ê jīm-sek, chí-ū sī it-bī kiaⁿ, m̄-káⁿ chèng-sī hiān-si̍t（不敢正視現實）, só͘-íchí kiû hong-hoat lâi pī-lān, chiū siⁿ-chhut khì thiu-chhiam, pok-koà, khoàⁿ-miā, á-sī khì pó͘-ūn, kái-ūn téng, in-uī khoàⁿ it-chhè ê chhì-liān, chai-hāi choè pháiⁿ-ūn, soe-ūn, tuì chiah ê su-siúⁿ chiū siⁿ-chhut īⁿ-toan, khiàn-sńg chhut-lâi, lán beh tuì in thoân hok-im, tek-khak tio̍h seng chai in ê chit iūⁿ sim-lí.
漢羅（Ùi原文改寫）
台灣民間宗教中ê傳說
看風水 ê人去看。
後來講有一個看風水 ê人聽著這個傳說，就poah-工到hit個所在去實地cha看風水，照hit個看風水 ê人所講：hit個所在除了有兩隻石燭以外，也有石桌，石椅， koh有一身對天然ê石所形成ê 觀音佛像khiā tī 溪中，koh tī水尾有石龜 kap石獅khiā相-ǹg， 這個款風水 ê人講：原來這個所在是一個觀音穴，正是hit兩個囡仔所應該得ê 風水，無拍算其中ê一個受人tàn落溪中死，這個穴ê 風水soà khih-角， 到後來第二ê也死，對án-ni 這個 風水soà 敗去。Koh講：若有人koh再埋葬親人tiàm tī 這個 穴中，會koh得著 風水尾。
傳說傳到平地。
這個傳說直直傳到平地ê人入去山間開發ê時，到日據時代，這個全仔社已經變做平地人teh khiā ê所在，hia ê山地山胞也搬去阿里山ê 番界去toà lah， 到hit時這個傳說iáu teh流傳。果然有一個平地ê 同胞， 對平地soá伊ê父公ê骨頭去埋葬，這年tú-tú是民國28年，埋葬無久，雲林縣古坑鄉 掘汞山（雲林縣古坑鄉掘汞山）崩落來變做一個潭，叫做草嶺潭（草嶺潭），所有清水溪 ê 溪頭ê石龜，石獅攏沉tī 潭中，後來草嶺潭岸也崩去，潭內ê水攏ta，所有ê攏埋 tī 沙底，這就是兩隻天然石燭 ê傳說故事，也是有包含風水 ê迷信tī-teh。所以小弟tī開始ê時已經有講過tī台灣ê民間傳說中是boē會脫離迷信。
重陽ê傳說。
Tī台灣ê民間風俗所teh信ê 節（節）是非常濟。這時來講起舊曆9月初 9 重陽 ê故事，因為其中猶原有一個荒唐（荒唐）ê傳說tī-teh。
舊曆 9月初9有兩個俗稱（俗稱），就是重九節（重九節）kap 重陽節（重陽節）。重九節是9月9日，兩個到相tha̍h。 重陽節是講：「日月陽數之極」（日月陽數之極），所以稱做重陽。 Tī咱國 ê 雅士（雅士），詩人（詩人），墨客（墨客）等，若到這日，就備辦菊花，酒kap大紅蟳， peh 上高山痛飲， thit-thô一日，講是teh 避凶（避凶），koh tī 這日裡， 家家戶戶，若是大陸攏有食重陽糕（重陽糕）。重陽糕是用米ê 粉 kap 麥 ê 粉chham 豬肉，抑是羊肉落去炊起來ê 粿， kui-sn̂g kui-sn̂g，每sn̂g 粿 ê頂面插一支有彩色ê 細枝旗仔， 旗仔裡有寫重陽糕3 字。若是tī咱台灣是食麻糬， kap大陸比起來ke真簡單。Taⁿ 這個 重陽節 ê傳說是án-ni:
重陽節 ê 由來。
聽講tī 東漢（東漢）末年（末年），有一個老人，用一支竹仔giauh一個葫蘆，常常出現tī 逐 ê城市裡來teh kā人醫病。伊ê 藥仔真有功效，總是攏無teh kā人收錢，人真尊敬伊，總是人攏m̄知伊ê名，問伊，伊也m̄講：所以人攏稱伊「壺公」（壺公）。這個壺公ná親像也無住所ê款，若到日落ê時，伊就跳入去伊所phāiⁿ leh hit個葫蘆睏， 到天光伊就koh對葫蘆nǹg出來，其實這個葫蘆是細-á kai ê-á，平常人m̄免講beh nǹg入去，總是講這個壺公暝時就nǹg入去睏，天光就koh nǹg出來，照壺公家己kā人講：講tī 葫蘆內有另外一個天地，總是可惜別人無人bat入去。
有一日，這個 壺公來到汝南（汝南）ê所在teh kā人醫病ê時，有一個名做費長房（費長房）ê市掾（市掾），(市掾就是親像現在ê里長)，伊平素不止欽仰壺公 ê 醫術（醫術），就拜壺公做師傅，也tè伊入山苦修（苦修）真濟年，果然伊也親像壺公會醫百病。
當費長房學成以後，beh離別壺公 ê時，壺公送伊一張靈符（靈符）kap一支竹柺仔 hō͘ 伊騎，當費長房騎上竹拐仔ê時，就忽然感覺愛睏， 對án-ni就睏去，到一個所在ê時，費長房忽然醒起來，一下看，伊所騎ê 竹拐已經墮落山頭，變做一隻龍， 費長房看了真歡喜，就將龍尾拖起來，龍就koh變做竹柺仔， 正親像出埃及記 ê摩西。這個 費長房講伊也有對壺公學縮地術（縮地術），會thang tī 3000里內外ê所在同時出現。所以後來人攏叫伊做縮地仙， 聽講伊這個技術是 kap 壺公所hō͘伊ê 竹拐， 靈符有關係，koh講這隻竹拐， 會拍百鬼，也會驅使土地公。總是後來費長房 ê 靈符soà 拍m̄見，所以hit枝竹拐就變做龍飛去，無koh tńg來。因為án-ni， 費長房soà hō͘ 鬼拍死。
這個 費長房 iáu未死以前聽講bat tī伊ê故鄉裡收一個徒弟，名做桓景（桓景）。有一日in兩個師徒teh練道ê時，忽然間費長房對桓景講：「Tī 9月初 9你ê全家beh tú-著大災難。」桓景聽了大驚失色，就跪落去，求費長房來指點in一家ê人攏會thang逃避hit個災難，費長房 chiah講：「等候到hit日，就是9月初9，真早你kap你ê全家大細攏tio̍h用絲襄（絲襄），內面té著茱萸（茱萸），相chhoā 到高山頂， tī hia lim 菊花酒，就會thang避這個災難。」(茱萸是一種ê 藥草)。茱萸聽著 這個話真歡喜，果然到 9月初 9 hit日就照án-ni去準備，也照án-ni全家上山去避難， 到hit-ê-昏全家ê人tńg來到厝，就看見所飼ê雞， 狗，牛，羊等ê 家畜死到歸四界，尚且看見所死ê身屍真歹看，看了攏會起毛管，就隨時去對費長房講chiah ê事。後來這個 傳說直直流傳成做「重陽」ê日若到，大家就去peh山旅行ê風俗。Koh 唐朝時代杜甫（杜甫）kap王維（王維）bat做關係重陽 ê詩， 杜甫ê 詩講：”藍色ê水對遠遠天ê 外-pêng流落來，綠色ê山兩粒相排，顯出真koâⁿ ê 款式，明年若koh到這個節相tú-著，就知啥人khah勇健，想著án-ni，就koh the̍h手裡ê 茱萸草起來詳細看（藍水遠縱天外落，玉山高並兩峰寒，明年此會知誰健，手把茱萸仔細看）。王維ê 詩講：「家己一個做生份人客，逐擺過節就加倍想著厝裡 ê至親。遠遠tī chia想著厝裡ê 兄弟koh teh peh 山遠足， m̄-kú the̍h 茱萸草去插ê有減一個人」（獨在他鄉為異客，每逢佳節倍思親，遙知兄弟登高處，遍插茱萸少一人）。對這兩首詩thang知到每一擺 ê重陽節，每一個人攏tio̍h toà一份ê 茱萸上高山。
咱信徒應有ê認識。
列位兄姐，咱對以上關係重陽節ê傳說thang看著民間ê迷信，往往是對某一種ê思想生出來--ê，尚且這也thang講是咱中國人ê一種落伍ê民間思想，koh 這款思想到今仔日iáu teh繼續，甚至變成兒童最歡喜看ê連環圖來teh出現，hit個思想:
1)就是欽仰會行仙術ê 異人，傳說中ê 壺公 kap 費長房等，就是受看做一種行仙術（仙術）ê異人（異人），tī舊年ê新聞bat報告講：有一個國校ê 囡仔， 對看連環圖來生起欣慕學仙法，冊包phāiⁿ-leh， 對山中入去，hō͘ in ê父母四界chhē無囡仔。
2) 上面關係重陽傳說中ê 壺公 kap 費長房等， thang講是屬tī道教ê 道士，in所做ê也是屬tī道教 ê 道術 ê一種，thang講這個傳說是受著道教思想ê影響，對這thang知道教思想，tī無意中成做咱中國ê民族思想，對這個思想生出空想，夢想，後來就成做迷信。
3) 對世間所有ê試煉，災害，無正確ê認識，只有是一味驚， m̄敢正視現實（不敢正視現實），所以只求方法來避難，就生出去抽籤，卜卦，看命， 抑是去補運， 改運等，因為看一切ê試煉，災害做歹運， 衰運， 對chiah ê思想就生出異端，khiàn-損出來，咱beh 對in傳福音，的確tio̍h 先知in ê 這樣心理。