歷史：韓文公的佛骨表
Le̍k-sú：Hân Bûn-kong ê佛骨表
文獻資訊
| 項目 | 資料 |
|---|---|
| 作者 | 胡文池 Ô͘ Bûn-tî |
| 卷期 | 台灣教會公報 |
| 卷期 | 第704期 |
| 日期 | 1947/8 |
| 頁數 | 11 |
白話字（原文數位化）
Le̍k-sú
Hân Bûn-kong ê佛骨表
1947.08 tē 704 hō p.11-12
(Ô͘ Bûn-tî)
Hân Bûn-kong ê miâ Hân Jú (韓 愈) (A. D. 768-823) sī Tông-tiâu ê toā ha̍k-chiá, iā sī bûn-chiuⁿ ka. Chū sè chhong-bêng, toan-chèng, ài tha̍k-chheh. Bô kiaⁿ koân-sè, uī-tio̍h gī chin ióng-kám, chóng-sī iā bē khoàⁿ-khin lâng.
Hu̍t-kàu tī Hō͘-hàn ê sî thoân-ji̍p Tiong-kok. Tī 法翔 (Hoat-siông) ê Hoat-bûn-sī ū thah (護國真身塔), thah-lāi ū Sek-kia ê chńg-thâu-á kut chi̍t chat, chit ê thah 30 nî ū khui chi̍t pái. Hit-sî ê hông-tè Hiàn-chong, chhe lâng khì giâ chit ê hu̍t-kut lâi kiong-lāi khǹg 3 ji̍t. Hân Bûn-kong hit-sî chò 形部侍郎 ê koaⁿ. Khoàⁿ hông-tè só͘ chò ē hāi lán Tiong-kok, só͘-í hó-táⁿ chò chàu-chiuⁿ kan-chèng. āu-lâi kó-jiân jiá hông-tè ê siū-khì, siū pián khì chò Tiō chiū chhì-sú, hit-sî sī 819 nî chiaⁿ-goe̍h, koè chin-chē kan-khó͘, koè Chîn-léng ê sng-seh, só͘ chò ê si ū tī 千家詩 lán lóng chai. Taⁿ chiong i ê Hu̍t-kut-pió lâi kài-siāu hō͘ tāi-ke chai.
(Chit uī Sian-siⁿ ài chiong Hu̍t-kut- pió, ēng Hàn-bûn, ìn chiūⁿ pò; khó-sioh pún kio̍k, Hàn-bûn bô oân-choân, só͘-í goá hoan-e̍k pe̍h-oē-jī ìn tī chia, lâi piáu-bêng hoan-gêng sian-siⁿ oān-chō͘. Kong-pò ê hó-ì. Koh uī-tio̍h choá-bīn iú-hān, bē thang hoan-e̍k siuⁿ tn̂g, chí- ū chi̍t-pō͘-hūn nā-tiāⁿ).
Chiàu sîn só͘ siūⁿ, ho̍k-sāi Pu̍t, sī hoan-á ê hoat-tō͘. Tuì Hō͘-hàn ê sî, Pu̍t ê tāi-chì, chiū thoân ji̍p Tiong-kok, chóng-sī tī kó͘-chá lán chia, lóng bô chit-hō. Chá nî, N̂g-tè chē ū chi̍t-pah nî, chia̍h 110 hoè; Siàu-hō chē uī peh-cha̍p nî, chia̍h 100 hoè; Chhoan-hiok chē uī chhit-cha̍p-káu nî, chia̍h 98 hoè; Tè Khok chē uī chhit-cha̍p nî, chia̍h 105 hoè; Tè Giâu chē uī káu-cha̍p-peh nî, chia̍h 118 hoè; Tè Sùn kap Ú, lóng chia̍h káng pah hoè, chit-sî thiⁿ-ē thài- pêng, peh-sìⁿ an-lo̍k tn̂g hoè-siū, hit- tia̍p Tiong-kok lóng bô Pu̍t.
āu-lâi Un-tiâu Thong-ông iā chia̍h 100 hoè. Thong ê sun, Thài-bō͘ chē- chhit-cha̍p-gō͘ nî, Bú-teng chē uī gō͘- cha̍p-káu nî, Sú-kì bô kóng chia̍h loā- chē hoè, chhui-chhek in ê nî ê siàu-gia̍h, iā sī lóng bô kiám-chió 100 hoè. Chiu Bûn-ông chia̍h 97 hoè, Bú-ông chia̍h 93 hoè, Bo̍k-ông chē uī chi̍t-pah nî. Chit- sî Pu̍t ê hoat-tō͘ iáu-boē thoân-ji̍p Tiong-kok, téng-bīn hiah-ê, m̄-sī in-uī ho̍k-sāi Pu̍t chiah tì-kàu án-ni.
Hàn Bêng-tè ê sî, chiah ū ho̍k-sāi Pu̍t ê hoat-tō͘. Bêng-tè chē uī, tú-á cha̍p-peh nî, āu-lâi jiáu-loān sí-sit sio-soà, kok-uī bô kú-tn̂g. Sòng, Chê, Liông, Tîn, Goân, Guī, chiah ê tiâu-tē í-āu, lâng ho̍k-sāi Pu̍t chiām-chiām kín-sīn, nî-tāi koh-khah té. Chí-ū Liông Bú-tè chē uī 48 nî, chêng āu 3 pái, pàng-sak seng-khu, hiàn hō͘ Pu̍t. Chong-biō ê chè-sū chiū bô ēng gû iûⁿ, ji̍t-sî chia̍h chi̍t-tǹg, chí-ū sī chhài kap koé-chí, āu- lâi soà hō͘ Hō͘-kéng só͘ koaⁿ-tio̍k, gō-sí tī Tâi-siâⁿ (sī tng-sî ê kiong-siâⁿ), kok iā bia̍t-bô. Ho̍k-sāi Pu̍t sī beh kiû hok- khì, soà tú-tio̍h chai-hō. Tuì án-ni lâi khoàⁿ, chiū chai Pu̍t, m̄-thang ho̍k-sāi.
Kin-á-ji̍t lán Tiong-kok ē siông-siông tú-tio̍h thian-chai, jîn-chai chē-chē ê chhi-chhám, siat-sú nā Hân Bûn-kong iáu tī-teh, i kiám m̄-sī ē chek-pī Tiong- kok lâng teh pài Pu̍t mah?
“Chóng-sī goá bat chhe goá ê chèng lô͘-po̍k, sian-ti chiū-kīn lín; sī chá-chá khí-lâi chhe i, kóng, Chhiat-chhiat goān-lín m̄-thang kiâⁿ chit ê khó-o͘N3 ê sū, goá só͘ oàn-hīn ê. To̍k-to̍k in bô thiaⁿ, ia̍h bô àⁿ hī-khang, bô oa̍t-tńg lī-khui in ê pháiⁿ, iû-goân sio hiuⁿ tī pa̍t-hō ê siōng- tè. In-uī án-ni, Goá ê toā siū-khì piàⁿ- chhut tī Iû-tāi chiah ê siâⁿ” (Iâ-lī-bí 44:4). (Ô͘ Bûn-tî)
漢羅（Ùi原文改寫）
歷史
韓文公的佛骨表
1947.08 第704號 p.11-12
(胡文池)
韓文公的名韓愈（A.D. 768-823）是唐朝的大學者，也是文章家。自細聰明，端正，愛讀冊。無驚權勢，為著義真勇敢，總--是也袂看輕--人。
佛教佇後漢的時傳入中國。佇法翔 (Hoat-siông)的法門寺有塔 (護國真身塔)，塔內有釋迦的指頭仔骨一節，這個塔30年有開一擺。彼時的皇帝憲宗，差人去夯這個佛骨來宮內囥3日。韓文公彼時做刑部侍郎的官。看皇帝所做會害咱中國，所以好膽做奏章干証。後來果然惹皇帝的受氣，受貶去做潮州刺史。彼時是819年正月，過真濟艱苦，過秦嶺的霜雪，所做的詩有佇千家詩咱攏知。今將伊的佛骨表來介紹予逐家知。
(這位先生愛將佛骨表，用漢文，印上報；可惜本局，漢文無完全，所以我翻譯白話字印佇遮，來表明歡迎先生援助公報的好意。閣為著紙面有限，袂通翻譯傷長，只有一部份若定)。
照臣所想，服事佛，是番仔的法度。對後漢的時，佛的代誌，就傳入中國，總--是佇古早咱遮，攏無這號。早年，黃帝坐位一百年，食110歲；少昊坐位80年，食100歲；顓頊坐位79年，食98歲；帝嚳坐位70年，食105歲；帝堯坐位98年，食118歲；帝舜佮禹，攏食到百歲，這時天下太平，百姓安樂長歲壽，彼霎中國攏無佛。
後來殷朝湯王也食100歲。湯的孫，太茂坐75年，武丁坐位59年，史記無講食偌濟歲，推測in的年的數額，也是攏無減少100歲。周文王食97歲，武王食93 歲，穆王坐位100年，這時佛的法度猶未傳入中國，頂面遐的，毋是因為服事佛才致到按呢。
漢明帝的時，才有服事佛的法度。明帝坐位，拄仔18年，後來擾亂死失相紲，國位無久長。宋、齊、梁、陳、元、魏，遮的朝代以後，人服事佛漸漸謹慎，年代閣較短。只有梁武帝坐位48年，前後3擺，放拺身軀，獻予佛。宗廟的祭祀就無用牛羊，日時食一頓，只有是菜佮果子，後--來紲予侯景所趕逐，餓死佇臺城(是當時的宮城)，國也滅無。服事佛是欲求福氣，紲拄著災禍。對按呢來看，就知佛，毋通服事。
今仔日咱中國會常常拄著天災，人災濟濟的悽慘，設使若漢文公猶佇--leh，伊敢毋是會責備中國人teh拜佛--mah？
「總--是我捌差我的眾奴僕，先知就近恁；是早早起來差伊，講切切願恁毋通行這個可惡的事，我所怨恨的。獨獨in無聽，亦無àⁿ耳空，無越轉離開in的歹，猶原燒香佇別號的上帝。因為按呢，我的大受氣拚出佇猶大遮的城。」(耶利米44:4) (胡文池)