教囝的法度

Kà-kiáⁿ ê Hoat-tō͘

文獻資訊

項目	資料
作者	無lo̍h名
卷期	台灣教會報/芥菜子
卷期	第524卷
日期	1928/11
頁數	13-14

白話字（原文數位化）

Kà-kiáⁿ ê Hoat-tō͘

1928.1101 524 Koàn (KOÀ-CHHÀI-CHÍ TĒ 33 Hō) p.13-14

(Chiap 10 ge̍h tē 18 bīn)

Tē poeh-chiuⁿ

Hó phín-hēng

Khoài-lo̍k ê sèng-chêng, chiū-sī lâng it-seng bān hok-khì ê goân-thâu. iàu-kín tio̍h poê-iúⁿ tī sim-lāi ū chi̍t khoán ê ka-têng, kiáⁿ-jî thit-thô tī tiâⁿ-chêng, i hoaⁿ-hí chhiùⁿ-koa ê siaⁿ thiaⁿ kàu goā-bīn. Ū chi̍t khoán ê ka-têng, lóng sī hoân-ló, bīn koh iu-iu, thó͘-khuì ê siaⁿ siông-siông thiaⁿ-tio̍h, chit khoán ê toā cheng-chha sī cháiⁿ-iūⁿ ah? Chiū-sī chāi tī choè pē-bú ê lâng oē hiáu khoài-lo̍k á-boē. Nā-sī lāu-bú ê khuì-la̍t sī pí lāu-pē khah toā, chhì lâi kóng kuí-nā hāng.

Kìⁿ-nā gín-ná o̍h kóng-oē ê sî tek-khak sī o̍h lāu-bú, só͘-í gín-ná khí-thâu ê sèng chiū-sī lāu-bú ê sèng. Nā-sī choè lāu-bú ê lâng oē bô tī kiáⁿ-jî ê bīn-chêng siū-khì, ū un-jiû hô-khì, kap hoaⁿ-hí ê bīn-sek, sī pí ēng sè-kan ta̍k-hāng ê hó kui-kí lâi kà-sī kiáⁿ-jî, iâⁿ-kè chheng-pah poē. Ū chi̍t khoán ê ka-têng, kan-ta thiaⁿ-kìⁿ siū-khì cha̍p-liām ê siaⁿ; nā choè pē-bú ê lâng ji̍t-ji̍t mā kiáⁿ-jî, kiáⁿ-jî o̍h i ê khoán, khǹg tī sim-lāi, choè pē-bú ê lâng tio̍h siông iok-sok ka-kī ê sèng-chêng, bô lūn siáⁿ-sū, m̄-thang siū-khì. Kiáⁿ-jî á-sī chhiàⁿ-kang ê lâng ū-sī m̄-tio̍h, m̄-thang toā-siaⁿ chek pī i. án-ni iā-sī iáu-bē kàu-gia̍h. Chiū kìm-chí kiáⁿ-jî choè-pháiⁿ, iû-goân m̄-thang hián-chhut siū-khì ê bīn. Kiáⁿ-jî tuì o̍h-tn̂g tńg-lâi, á-sī thit-thô tńg-lâi, tio̍h ēng hó-oē lâi chiap-la̍p i.

Gín-ná iáu-bē hiáu kóng oē ê sî, kan- ta ēng háu lâi hián-bēng i ê ì-sù, bat khoàⁿ-kìⁿ chi̍t khoán pē-bú, ta̍k-pái thiaⁿ-kìⁿ gín-ná háu, chiū ēng lin hō͘ i suh; m̄-chai gín-ná ê háu, ū sî bô choan uī-tio̍h pak-tó͘ iau, kiám-chhái uī-tio̍h chia̍h-mi̍h siuⁿ choē lâi háu iā-ū. Nā koh ēng lin hō͘ i suh, kiám m̄-sī koh-khah pá mah?

Gín-ná nā siū-khì, chiū chek-pī i, si̍t-chāi choè kà-sī kiáⁿ-jî tē-it m̄-hó ê hoat-tō͘; tú hō͘ i chiâⁿ-choè chi̍t ê sió-táⁿ su-sim ê lâng, hoān-nā tú-tio̍h sim-lāi ài kiâⁿ ê hó-sū, tek-khak kiaⁿ-liáu hō͘ lâng hiâm. Só͘-í kiáⁿ-jî tī siū-khì ê sî, pē bú tio̍h chhiáⁿ thun-lún i, hō͘ i siū-khì ê sèng chiām-chiām siau khì, koh tiap-á-kú chiū hoaⁿ-hí chhin-chhiūⁿ pêng-siông sî.

漢羅（Ùi原文改寫）

教囝的法度

1928.11.01 524卷 (芥菜子第33號) p.13-14

(接10月第18面)

第八章

好品行

快樂的性情，就是人一生萬福氣的源頭。要緊著培養佇心內有一款的家庭，囝兒thit-thô佇埕前，伊歡喜唱歌的聲聽到外面。有一款的家庭，攏是煩惱，面閣憂憂，吐氣的聲常常聽著，這款的大精差是怎樣ah？就是在佇做爸母的人會曉快樂抑袂。若是老母的氣力是比老爸較大，試來講幾若項。

見若囡仔學講話的時的確是學老母，所以囡仔起頭的性就是老母的性。若是做老母的人會無佇囝兒的面前受氣，有溫柔和氣，佮歡喜的面色，是比用世間逐項的好規矩來教示囝兒，贏過千百倍。有一款的家庭，干焦聽見受氣雜念的聲；若做爸母的人日日嘛囝兒，囝兒學伊的款，囥佇心內，做爸母的人著常約束家己的性情，無論啥事，毋通受氣。囝兒抑是倩工的人有是毋著，毋通大聲責備伊。按呢也是猶未夠額。就禁止囝兒做歹，猶原毋通顯出受氣的面。囝兒對學堂轉來，抑是thit-thô轉來，著用好話來接納伊。

囡仔猶未曉講話的時，干焦用哮來顯明伊的意思，捌看見一款爸母，逐擺聽見囡仔哮，就用奶予伊suh；毋知囡仔的哮，有時無專為著腹肚枵，檢采為著食物傷濟來哮也有。若閣用奶予伊suh，kiám毋是閣較飽mah？

囡仔若受氣，就責備伊，實在做教示囝兒第一毋好的法度；拄予伊成做一个小膽私心的人，凡若拄著心內愛行的好事，的確驚了予人嫌。所以囝兒佇受氣的時，爸母著請吞忍伊，予伊受氣的性漸漸消去，閣霎仔久就歡喜親像平常時。