新年可畏
Sin-nî Khó-uì
文獻資訊
| 項目 | 資料 |
|---|---|
| 作者 | 無lo̍h名 |
| 卷期 | 台灣教會報/芥菜子 |
| 卷期 | 第514卷 |
| 日期 | 1928/1 |
| 頁數 | 14-15 |
白話字（原文數位化）
Sin-nî Khó-uì
(T. H. L.)
1928.01.01 514 Koàn (KOÀ-CHHÀI-CHÍ TĒ 23 Hō) p.14-15
Lia̍t-uī ê hiaⁿ-ché pêng-an.
Sè-kan ê ji̍t-chí chin khoài kè. Goá oē kì-tit bô loā-kú chiah teh hoaⁿ-hí keng-kè 1927 ê Sin-nî, taⁿ 1928 ê Sin-nî iū-koh kàu-uī lah. Goá siūⁿ tī kin-nî ê Sin-nî ke-ke hō͘ iû-goân chiàu-kū hoaⁿ-hoaⁿ hí-hí lâi teh hoan-gêng 1928 nî ê Sin-nî.
M̄-nā án-ni, tāi-ke beh siá phoe saⁿ-thàm, soà kóng, “Sin-nî Kiong-hí!” Taⁿ nā-sī goá sī ài ēng “Sin-nî Khó-uì” chit-kù lâi thoè “Sin-nî Kiong-hí” hit kù hō͘ tāi-ke. Sin-nî chi̍t-ē kàu, toā-toā soè-soè tāi-ke lóng-chóng kóng, “Sin-nî Kiong-hí!” nā-sī goá tī sin-nî khah bô ài thiaⁿ chit-kù kóng, “Sin-nî kiong-hí!” iā bô ài kā lâng kóng “Kiong-hí!” hoán-tńg ài ēng chit-kù “Sin-nî Khó uì” Kā lâng ìn-tap, só͘-í “Sin-nî Khó-uì” sī goá só͘ ài kóng, ia̍h Sin-nî Kiong-hí sī goá só͘ bô ài thiaⁿ.
Taⁿ, goá cháiⁿ-iūⁿ oē án-ni? kiám m̄- sī siáu mah? kiám-chhái lín beh chhiò goá siáu, nā-sī goá lia̍h-choè chit-kù sī kim-giân hó kà-sī ê oē. Chit-tia̍p ài kóng tām-po̍h hō͘ lán tāi-ke chai, cháiⁿ-iūⁿ goá beh chiong “Sin-nî Kiong-hí,” lâi oāⁿ-choè “Sin-nî Khó-uì” ê lí-iû. In-uī kin-ná-ji̍t só͘ teh kóng “Sin-nî Kiong-hí!” ê khah-choē sī bô siūⁿ chiong-lâi, sī kan-ta tì-ì ba̍k-chêng nā-tiāⁿ. In-uī hiān-chāi teh kè-nî choè-kang ê lóng-chóng thang hioh-khùn thit-thô, ia̍h ū choē-choē chîⁿ thang kè-nî, ia̍h suí-saⁿ thang chhēng, ia̍h ū hî-bah chhe-chhau thang chia̍h, ū pêng-iú choē-choē saⁿ-chhoā thang kiâⁿ-iû, só͘-í uī tio̍h chiah-ê lâi teh kóng “Sin-nî Kiong-hí!” Hiah ê lóng bô siūⁿ tī kin-nî ê sin-nî só͘ beh tú-tio̍h sím-mi̍h khoán-sit. Só͘-í nā-sī tì-ì tī chiong-lâi ê sū, sin-nî m̄-sī thang kiong-hí, si̍t-chāi sī thang kiaⁿ-hiâⁿ ê só͘-chāi. Taⁿ ū sím-mi̍h thang kiaⁿ-hiâⁿ?
-
Kéng-gū. Lán tī kin-nî-tiong m̄-chai beh tú-tio̍h sím-mi̍h thian-chai tē-piàn, ia̍h m̄-chai beh tú-tio̍h sím-mi̍h un-e̍k á-sī ki-hng. Siat-sú lán nā chai tī kin-nî-tiong só͘ beh tú-tio̍h ê kéng-gū, tī nî-thâu tek-khak bô sim-koaⁿ thang kóng “Sin-nî Kiong-hí!” Phì-jū Tāi-chèng cha̍p-jī nî it-ge̍h it-ji̍t thong-kok ê peh-sìⁿ lóng teh kóng “Sin-nî Kiong-hí!”tī Tang-kiaⁿ-chhī phah-sǹg iáu koh-khah lāu-jia̍t, chóng-sī tī hit-nî ê káu-ge̍h it-ji̍t Tang-kiaⁿ tú-tio̍h toā chín-chai, si̍t-chāi hō͘ lâng thang kiaⁿ. Taⁿ siat-sú tī it-ji̍t beh tú-tio̍h hit-khoán, hiah ê peh-sìⁿ phah-sǹg cháiⁿ-iūⁿ? m̄-chai oē hoaⁿ-hí lâi keng-kè sin-nî, lim-chiú iàn-lo̍k, kóng, “Sin-nî Kiong-hí” á-boē? phah-sǹg tek-khak m̄-káⁿ. Taⁿ lán kin-á-ji̍t ia̍h sī m̄-chai tī kin-nî só͘ beh tú-tio̍h sī sím-mi̍h khoán, só͘-í sin nî tio̍h khó-uì.
-
Hêng-uî. Lán chai Mô͘-kuí ke̍k-choē, ke̍k hiông-ok. Mô͘-kuí ê kè-chhek ke̍k hó. M̄-chai lán tī kin-nî-tiong oē hō͘ Mô͘-kuí ín-iú khì kiâⁿ put-chèng o͘-àm ê lō͘ á-boē? Goá siông-siông thiaⁿ-kìⁿ kap put-sî khoàⁿ-kìⁿ bó͘ kàu-hoē ū bó͘ chí-bē tī sin-nî ê sî put-chí jia̍t-sim, só͘ kiâⁿ só͘ choè ia̍h put-chí thang o-ló, chóng-sī kàu tī nî-tiong tú-tio̍h chhi-chhám, lī-khui Chú, kiâⁿ m̄ chèng-keng ê lō͘, só͘-í sin-nî thang kiaⁿ.
-
Sìn-gióng á-sī sìn-sim. Lán tī sin-nî ê nî-thâu put-chí hoaⁿ-hí sìn Chú, put-chí jia̍t-sim koh ū sin-gióng, ka-kī chū-khoa kóng sī chhin-chhiūⁿ chio̍h-poâⁿ kian-kò͘ bô iô-choah, nā-sī kàu-bé tú-tio̍h tām-po̍h ê hong, chiū chhut-chāi i chhe-lâi chhe-khì chhin-chhiūⁿ chho͘-khng. Koh nā tú-tio̍h tām-po̍h ê hong-éng, chiū liâm-piⁿ hō͘ i ek-lâi ek-khì chhin-chhiūⁿ chuí-phiô bô tiāⁿ-tio̍h.
Taⁿ lán chai tī lán Tâi-oân ū kuí-nā khoán ê kàu-phài lâi teh phah-loān lâng ê sìn-gióng, só͘-í ū hiaⁿ-tī chhin-chhiūⁿ chho͘-khng, kìⁿ-tio̍h hong chiū beh tín-tāng, chhian-soá khì pa̍t-uī; che kiám m̄-sī tī nî-thâu bô kín-sīn kiaⁿ-hiâⁿ ê só͘ tì mah? Só͘-í sin-nî lán tio̍h kiâⁿ, in-uī tī kin-nî-tiong beh koh ū choē-choē ê kàu-phài lâi phah-loān lâng ê sìn-sim, chóng-sī lán m̄-bián kiaⁿ, in-uī lán ê Chú Iâ-so͘ ū kóng, tio̍h kín-sīn, bo̍h-tit hō͘ lâng bê-he̍k, in-uī beh ū choē-choē lâng ēng goá ê miâ lâi kóng, “Goá sī Ki-tok,” án-ni beh lâi bê-he̍k lán. Hiaⁿ-tī ah! lán ê Chú hoan-hù chit-kù oē m̄-thang boē kì-tit. Só͘-í sin-nî tio̍h kiaⁿ-hiâⁿ.
- Sìⁿ-miā. Sin-nî thang kiaⁿ-hiâⁿ, in-uī lán m̄-chai lán ê sìⁿ-miā kàu tī-sî. Siat sú nā chai, tī nî-thâu tek-khak kiaⁿ-hiâⁿ kín-sīn, m̄-káⁿ hoaⁿ-hí lâi kè sin-nî.chi̍t-ē kàu, chiū lán tāi-ke ū thang ke sǹg chi̍t-hè lâi hoaⁿ-hí, chóng-sī m̄-chai lán ke chi̍t-hè, chiū iáu oa̍h tī sè-kan ê sî-kan ū kiám chi̍t-nî. Phì-jū pêng-kun 50 hè; kin-nî sī 29 hè, kè-nî ke chi̍t-hè sī 30 hè, ia̍h teh hoaⁿ-hí ke chi̍t-hè; chóng-sī lóng bô hoân-ló kiaⁿ-hiâⁿ tī sè-kan chhun ū 20 nî kú nā-tiāⁿ, án-ni lâng ke chia̍h chi̍t-hè, chiū tī sè-kan ke kín kè chi̍t-nî; lán nā án-ni siūⁿ chiū lán ê sí-hô chi̍t-nî chi̍t-nî ti̍t-ti̍t pek-oá tī lán ê thâu-chêng, chiū-sī hō͘ lán thang kiaⁿ-hiâⁿ, bô thang hoaⁿ-hí ê só͘-chāi.
漢羅（Ùi原文改寫）
新年可畏
(T.H.L.)
1928.01.01 514卷(芥菜子第23號) p.14-15
列位的兄姊平安。
世間的日子真快過。我會記得無偌久才teh歡喜經過1927 的新年，taⁿ 1928 的新年又閣到位lah。我想佇今年的新年家家予猶原照舊歡歡喜喜來teh歡迎1928年的新年。
M̄-nā按呢，大家欲寫批相探，紲講，「新年恭喜！」Taⁿ若是我是愛用「新年可畏」這句來替「新年恭喜」彼句予大家。新年一下到，大大細細大家攏總講，「新年恭喜！」若是我佇新年較無愛聽這句講，「新年恭喜！」也無愛共人講「恭喜！」反轉愛用這句「新年可畏」共人應答，所以「新年可畏」是我所愛講，亦新年恭喜是我所無愛聽。
Taⁿ，我怎樣會按呢？kiám毋是痟mah？檢采恁欲笑我痟，若是我掠做這句是金言好教示的話。這霎愛講淡薄予咱大家知，怎樣我欲將「新年恭喜，」來換做「新年可畏」的理由。因為今仔日所teh講「新年恭喜！」的較濟是無想將來，是干焦致意目前nā-tiāⁿ。因為現在teh過年做工的攏總通歇睏thit-thô，亦有濟濟錢通過年，亦媠衫通穿，亦有魚肉chhe-chhau通食，有朋友濟濟saⁿ-chhoā通行遊，所以位著chiah 的來teh講「新年恭喜！」遐的攏無想佇今年的新年所欲拄著啥物款式。所以若是致意佇將來的事，新年毋是通恭喜，實在是通驚惶的所在。Taⁿ有啥物通驚惶？
1. 境遇。咱佇今年中毋知欲拄著啥物天災地變，亦毋知欲拄著啥物瘟疫抑是飢荒。設使咱若知佇今年中所欲拄著的境遇，佇年頭的確無心肝通講「新年恭喜！」譬喻大正十二年一月一日通國的百姓攏teh講「新年恭喜！」佇東京市拍算猶閣較鬧熱，總是佇彼年的九月一日東京拄著大震災，實在予人通驚。Taⁿ設使佇一日欲拄著彼款，遐的百姓拍算怎樣？毋知會歡喜來經過新年，啉酒宴樂，講，「新年恭喜」抑袂？拍算的確毋敢。Taⁿ咱今仔日亦是毋知佇今年所欲拄著是啥物款，所以新年著可畏。
2. 行為。咱知魔鬼極濟，極狠惡。魔鬼的計策極好。毋知咱佇今年中會予魔鬼引誘去行不正烏暗的路抑袂？我常常聽見佮不時看見某教會有某姊妹佇新年的時不止熱心，所行所做亦不止通呵咾，總是到佇年中拄著凄慘，離開主，行毋正經的路，所以新年通驚。
3. 信仰抑是信心。咱佇新年的年頭不止歡喜信主，不止熱心閣有信仰，家己自誇講是親像石磐堅固無搖choah，若是到尾拄著淡薄的風，就出在伊吹來吹去親像粗糠。閣若拄著淡薄的風湧，就連鞭予伊ek來ek去親像水薸無定著。
Taⁿ咱知佇咱台灣有幾若款的教派來teh拍亂人的信仰，所以有兄弟親像粗糠，見著風就欲振動，遷徙去別位；這kiám毋是佇年頭無謹慎驚惶的所致mah？所以新年咱著行，因為佇今年中欲閣有濟濟的教派來拍亂人的信心，總是咱毋免驚，因為咱的主耶穌有講，著謹慎，莫得予人迷惑，因為欲有濟濟人用我的名來講，「我是基督，」按呢欲來迷惑咱。兄弟ah！咱的主吩咐這句話毋通袂記得。所以新年著驚惶。
4. 性命。新年通驚惶，因為咱毋知咱的性命到佇時。設使若知，佇年頭的確驚惶謹慎，毋敢歡喜來過新年。一下到，就咱大家有通加算一歲來歡喜，總是毋知咱加一歲，就猶活佇世間的時間有kiám一年。譬喻平均50歲；今年是29歲，過年加一歲是30歲，亦teh歡喜加一歲；總是攏無煩惱驚惶佇世間偆有20年久nā-tiāⁿ，按呢人加食一歲，就佇世間加緊過一年；咱若按呢想就咱的死hô一年一年直直逼倚佇咱的頭前，就是予咱通驚惶，無通歡喜的所在。