桌上談
Toh-siōng-tâm
文獻資訊
| 項目 | 資料 |
|---|---|
| 作者 | 陳清忠 Tân Chheng-tiong |
| 卷期 | 芥菜子 |
| 卷期 | 第 12 號 |
| 日期 | 1927/1 |
| 頁數 | 10-12 |
白話字（原文數位化）
Toh-siōng-tâm
Ī-hā só͘ e̍k--ê, sī ìn-tō͘ ê toā chong-kàu-ka (Sat-hu Sun-tāi). Sadhu Sundar Singh só͘ kóng ê toān-phiàn.
(I)
Soat-kàu-chiá.
“Goá beh siá soat-kàu ê sî, bô chē-teh, tī kî-tó ê sî lâi tit-tio̍h pún-bûn, toê kap ín-lē”.
“Soat-kàu-chiá só͘ beh thoân--ê, eng-kai tio̍h tuì Siōng-tè lâi siū chiah tio̍h. Siat-sú i nā sī tuì chheh lâi tit-tio̍h, chiū m̄-sī i pún-sin ê hok-im, sī pa̍t-lâng ê hok-im. Hit-khoán ê Soat-kàu-chiá chiū-sī chē tī pa̍t-lâng ê nn̄g ê téng-bīn lâi pū, iā lia̍h hiah ê nn̄g choè ka-kī ê”.
“Thiaⁿ ê lâng lêng-tek(靈的) só͘ iàu-kiû--ê sī sím-mi̍h, goá oē kám-tio̍h, tú-tú sī chhin-chhiūⁿ káu pí ha̍k-chiá khah ū phīⁿ bī ê la̍t”.
I tī kong-hoē ê bīn-chêng beh soat-kàu ê tāi-seng, tio̍h kú-kú ê tiong-kan lâi kî-tó kap bêng-sióng, āu-lâi kéng chi̍t-kù ê sèng-giân, iā te̍k-pia̍t kéng oē ha̍h tī hit ê sî-chūn ê su-sióng lâi khiā.
Soat-kàu ê si̍t-chāi ê chìn-hêng sī chiàu thiaⁿ ê lâng ê sèng-chit. Só͘-í i chiah án-ni kóng. Ū lâng mn̄g i kóng:
“Siat-sú nā-sī su-sióng bô hiah hong-hù ê lâng, nā m̄-sī chám-jiân lâi chún-pī, liōng-pit i soat-kàu oh-tit pó lâng ê chú-ì?”
I ìn-kóng:
“Kan-ta Siōng-tè kéng-tiàu ê lâng thang choè soat-kàu-chiá lâi ji̍p tī chit ê hōng-sū(奉仕). Só͘-í hiah ê lâng bô lūn loā bô tì-sek, Siōng-tè teh-beh chí-sī--in”.
“Ū chi̍t ê piàⁿ-sàu ê lâng lâi choè sìn-chiá, iā chiong i ê sim-koaⁿ hiàn hō͘ Ki-tok. I tuì Chú ū chhē-chhut pêng-hô, siū chín-kiù soà lâi choè I ê kan-chèng. Lâng-lâng kóng, ‘I ê sim-koaⁿ ū hit-khoán lán só͘ bô ê mi̍h tī-teh’, Ū lâng tuì hia kè chiū mn̄g kóng, ‘Cháiⁿ-iūⁿ chèng-lâng hiah nih kám-sim chit ê piàⁿ-sàu ê lâng lâi chim-chiok thiaⁿ?’ Hit ê piàⁿ-sàu ê lâng chiū ìn-kóng. ‘Lán ê Chú khiâ lû-á ji̍p Iâ-lō͘-sat-léng ê sî, lâng-lâng the̍h saⁿ chhu tī lō͘-nih. In bô chhu tī Ki-tok ê kha-ē, in chhu tī lû-á ê kha-toé. He sī cháiⁿ-iūⁿ? Sī in-uī bān-ông ê Ông, bān-chú ê Chú khiâ tī hit téng-bīn lah. Ki-tok lo̍h lâi liáu-āu ê sî, bô lâng iàu-kín hit chiah lû-á. Hit-chiah lû-á hō͘ Ông khiâ teh ê tiong-kan ū chun-kuì’.
Koh ū lâng mn̄g kóng:
“Koan-hē Sîn-ha̍k-seng ê hùn-liān ū sím-mi̍h thang chù-ì ê só͘-chāi bô?”
I ìn-kóng:
“Tio̍h khah iàu-kín tī si̍t-chāi ê thoân-tō. Káng-su pún-sin chì-chió iā tio̍h nn̄g-saⁿ ge̍h ji̍t kú kap ha̍k-seng choè-tīn sûn-hoê ta̍k só͘-chāi lâi thoân hok-im”.
(II)
oa̍h-miā kap ǹg-bāng.
“oa̍h-miā kap chhiong-moá ê oa̍h-miā, hit tiong-kan ū toā ê chha-piat. Nā kan-ta oa̍h ū sím-mi̍h lō͘-ēng? Goá ín chi̍t ê lē:－ū chi̍t-pái khì hóng-mn̄g pīⁿ-īⁿ, khoàⁿ-kìⁿ chi̍t ê pīⁿ-lâng tó-teh, chiàu-khoàⁿ sī bô sím-mi̍h siong-tiōng, chóng-sī keh-ji̍t koh khì ê sî thiaⁿ-kìⁿ kóng sí. I sī cháiⁿ-iūⁿ sí? Hit àm chi̍t-bé pn̄g-sî-chhèng tuì chhù-téng lak-lo̍h-lâi tī i ê bîn-chhn̂g. I khoàⁿ-kìⁿ hit bé tuì kha-bé sô tuì thâu-khak chit-pêng lâi. I chin kiaⁿ. Chóng-sī i chin soe-jio̍k, boē tit-thang tô-cháu, iā boē tit-thang phah sí hit bé choâ. Hit-boé-choâ tuì âm-kún kā i kā lo̍h-khì, iā i sí. Hit-sî pa̍t lâng cháu oá-lâi phah-sí hit-bé choâ. Sí khì hit ê lâng iû-goân ū oa̍h-miā tī-teh, chóng-sī i boē tit-thang tuì chit ê guî-hiám lâi ka-kī kiù. Pa̍t-lâng m̄-nā ka-kī pó-hō͘ soà phah-sí hit-bé choâ. Choē-choē ê sìn-chiá ū oa̍h-miā tī-teh, chóng-sī in boē tit-thang khah iâⁿ iú-he̍k, beh cháiⁿ-iūⁿ oē tit kiù pa̍t lâng? In teh-beh uī-tio̍h choē-koà lâi sí, in-uī lāu-choâ ê to̍k beh thoàⁿ kàu choân-sin. Chóng-sī ū chhiong-moá ê oa̍h-miā ê lâng teh-beh phah sí hit-bé lāu-choâ, pâi-thek iú-he̍k siōng-chhiáⁿ oē tit kiù pa̍t-lâng”.
“Nā sī lán hiàn lán pún-sin hō͘ Chú, I teh-beh oa̍h-tāng tī lán, lán nā chiong pún-sin kau-thok tī I ê chhiú-thâu, I teh-beh ēng lán. Tuì kî-tó ê lâng I oē chiâⁿ toā-sū”.
“Siōng-tè ê lô͘-po̍k, siông-siông lâng bô iàu-kín, choân-jiân bô beh thiaⁿ i ê hok-im.
(III)
Hōng-sū
“Bó͘ só͘-chāi ū chi̍t ê hó-gia̍h lâng. Ū chi̍t-ji̍t i ê kiáⁿ chē i ê hn̂g. Hit-sî ū chin-choē ê chiáu pe lâi chia̍h i ê ké-chí, iā sńg-tn̄g i ê chhài-soe, chóng-sī hit ê gín-ná lóng bô iàu-kín iā bô beh kā koáⁿ, Lâng mn̄g i kóng, ‘Lín lāu-pē ê hn̂g hō͘ chiáu sńg-tn̄g kàu án-ni, lí iáu tiām-tiām, he sī cháiⁿ-iūⁿ?’ I ìn kóng ‘Goán lāu-pē ia̍h bô kiò goá tio̍h kò͘-hn̂g la̍h!’ In lāu-pē thiaⁿ-kìⁿ chit ê tāi-chì, suî-sî koáⁿ-chhut i ê kiáⁿ. Só͘-í sui-jiân bô te̍k-pia̍t ê siaⁿ, iáu-kú sì-uî ê iàu-kiû kap put-oân-choân teh chhut-chio lán tio̍h hōng-sū tī Siōng-tè”.
“Bó͘ kok ū chi̍t ê ông, chai i peh-sìⁿ chin pīn-toāⁿ, hoân-ló goā-kok oē lâi phah. Chóng-sī ēng giân-gú, peh-sìⁿ iā bô beh thiaⁿ i ê khoán, só͘-í i hē chi̍t-tè toā-chio̍h tī si̍p-jī lō͘ thâu. Lâng khoàⁿ-kìⁿ chit-tè-chio̍h, chóng-sī bô lâng, beh kā i soà khui, choè i kiâⁿ kè-khì. Kè put-chí kú ông chiū tiàu-chi̍p i ê sîn-hā, khiā tī-hia, khoài-khoài soá-khui hit tè chio̍h. Chio̍h ê ē-toé ū chi̍t-lông ê ko-kè pó-bu̍t tī-teh, tī hit téng-bīn ū siá kóng ‘Hō͘ soá khui chio̍h-thâu ê lâng’. Ông chiong chit ê hō͘ lâng khoàⁿ kóng, Lín uī-tio̍h pîn-toāⁿ lâi sit-lo̍h chit ê pó-bu̍t, siat-sú nā soà-chiap chhin-chhiūⁿ án-ni, tuì-te̍k nā lâi phah ê sî lán ê kok suî-sî sit-lo̍h’” Lâng lâng thiaⁿ liáu siū kám-tōng, koh-chài siong-pi in ū sit-lo̍h toā kim, uī-tio̍h bô ài choè chho͘-tāng ê ian-kò͘.
“Chhin-chhiūⁿ án-ni Ki-tok teh chio lán tio̍h pē si̍p-jī-kè tè I lâi kiù pa̍t-lâng. Choē-choē lâng bô chhin-chhiūⁿ beh tit hù-kuì, kiān-khong, sè-le̍k hiah hoaⁿ-hí lâi pē si̍p-jī-kè. In siūⁿ si̍p-jī-kè sī chin tāng. Chóng-sī Chú kóng ‘Goá ê ka-chhia sī khoài, goá ê tàⁿ, sī khin’ Lán nā hoaⁿ-hí pē chiū chai sī khin. M̄-nā án-ni lán nā hû si̍p-jī-kè khí lâi ê sî, tī hit ē-toé oē hoat-kiàn tio̍h ông-uī, ông-koan, kap êng-kng. Só͘-í lán eng-kai tio̍h kak-gō(覺悟) lâi chīn lán ê sù-bēng, khuì-la̍t he̍k-sī sìⁿ-miā lâi chín-kiù tông-pau chiah ha̍p-gî”.
(Bē oân: ǹg-bāng āu-hō koh soà-chiap).
漢羅（Ùi原文改寫）
桌上談
以下所譯--的，是印度的大宗教家(Sat-hu Sun-tāi)。Sadhu Sundar Singh所講的斷片。
(I)
說教者。
「我欲寫說教的時，無坐teh，佇祈禱的詩來得著本文，題佮引例」。
「說教者所欲傳--的，應該著對上帝來受才著。設使伊若是對冊來得著，就毋是伊本身的福音，是別人的福音。彼款的說教者就是坐佇別人的卵的頂面來孵，也掠遐个卵做家己的」。
「聽的人靈的 (lêng-tek)所要求--的是啥物，我會感著，tú-tú是親像狗比學者較有鼻味的力」。
伊佇公會的面前欲說教的代先，著久久的中間內祈禱佮冥想，後來揀一句的聖言，也特別揀會合佇彼个時陣的思想來徛。
說教的實在的進行是照聽的人的性質。所以伊才按呢講。有人問伊講：
「設使若是思想無遐豐富的人，若毋是嶄然來準備，諒必伊說教oh得pó人的主意？」
伊應講：
「Kan-ta上帝揀召的人通做說教者來入佇這个奉仕。所以遐个人無論偌無智識，上帝teh欲指示—in」。
「有一个摒掃的人來做信者，也將伊的心肝獻予基督。伊對主有揣出平和，受拯救紲來做伊的干證。人人講，「伊的心肝有彼款咱所無的物佇teh」，有人對遐過就問講，「怎樣眾人遐爾感心這个摒掃的人來斟酌聽？」彼个摒掃的人就應講。「咱的主騎驢仔入耶路撒冷的時，人人提衫 chhu佇路裡。In無chhu佇基督的跤下，in chhu佇驢仔的跤底。彼是怎樣？是因為萬王的王，萬主的主騎佇彼頂面 lah。基督落來了後的時，無人要緊彼隻驢仔。彼隻驢仔予王騎teh 的中間有尊貴」。
閣有人問講：
「關係神學生的訓練有啥物通注意的所在無？」
伊應講：
「著較要緊佇實在的傳道。講師本身至少也著兩三月日久佮學生做陣巡迴逐所在來傳福音」。
(II)
活命佮向望。
「活命佮充滿的活命，彼中間有大的差別。若kan-ta活有啥物路用？我引一个例：－有一擺去訪問病院，看見一个病人倒teh，照看是無啥物傷重，總是隔日閣去的時聽見講死。伊是怎樣死？彼暗一尾飯匙倩對厝頂落落來佇伊的眠床。伊看見彼尾對跤尾趖對頭殼這爿來。伊真驚。總是伊真衰弱，袂得通逃走，也袂得通拍死彼尾蛇。彼尾蛇對âm-kún 共伊kā落去，也伊死。彼時別人走倚來拍死彼尾蛇。死去彼个人猶原有活命佇teh，總是伊袂得通對這个危險來家己救。別人毋但家己保護紲拍死彼尾蛇。濟濟的信者有活命佇teh，總是in袂得通較贏誘惑，欲怎樣會得救別人？In teh欲為著罪過來死，因為老蛇的毒欲湠到全身。總是有充滿的活命的人teh欲拍死彼尾老蛇，排斥誘惑尚且會得救別人」。
「若是咱獻咱本身予主，伊teh欲活動佇咱，咱若將本身交託佇伊的手頭，伊teh欲用咱。對祈禱的人伊會成大事」。
「上帝的奴僕，常常人無要緊，全然無欲聽伊的福音。
(III)
奉仕
「某所在有一个好額人。有一日伊的囝坐伊的園。彼時有真濟的鳥飛來食伊的果子，也損斷伊的菜蔬，總是彼个囡仔攏無要緊也無欲共趕，人問伊講，「恁老爸的園予鳥損斷到按呢，你猶恬恬，彼是怎樣？」伊應講「阮老爸也無叫我著顧園la̍h！」 In老爸聽見這个代誌，隨時趕出伊的囝。所以雖然無特別的聲，iáu-kú四圍的要求佮不完全teh出招咱著奉仕佇上帝」。
「某國有一个王，知伊百姓真貧惰，煩惱外國會來拍。總是用言語，百姓也無欲聽伊的款，所以伊hē一塊大石佇十字路頭。人看見這塊石，總是無人，欲共伊徙開，做伊行過去。過不止久王就召集伊的臣下，徛佇遐，快快徙開彼塊石。石的下底有一lông 的高價寶物佇teh，佇彼頂面有寫講「予徙開石頭的人」。王將這个予人看講，恁為著貧惰來失落這个寶物，設使若紲接親像按呢，對敵若來拍的時咱的國隨時失落」人人聽了受感動，閣再傷悲in有失落大金，為著無愛做粗重的緣故。
「親像按呢基督teh招咱著pē十字架綴伊來救別人。濟濟人無親像欲得富貴、健康、勢力遐歡喜來pē十字架。In想十字架是真重。總是主講「我的 ka-chhia是快，我的擔，是輕」咱若歡喜pē就知是輕。毋但按呢咱若扶十字架起來的時，佇彼下底會發見著王位、王冠，佮榮光。所以咱應該著覺悟來盡咱的使命，氣力或是性命來拯救同胞才合宜」。
(未完：向望後號閣紲接)。