約翰 4:10

Iok-hān 4:10

文獻資訊

項目	資料
作者	無lo̍h名
卷期	台南府城教會報
卷期	第207張
日期	1902/6
頁數	41

白話字（原文數位化）

Iok-hān 4:10

1902.06   207 Koàn  p.41

Chú Iâ-so͘ chi̍t-pái tuì Iâ-lō͘-sat-léng tò-tńg--khì. Ka-lī-lī ū tuì Sat-má-lī-a keng-koè: kiâⁿ-lō͘ kàu ji̍t-tàu, hioh tī chi̍t-ê chéⁿ-téng chin-siān chhuì-ta, pak-tó͘ iau (Khoàⁿ Iok-hān 4: 4, 7, 8.) Hit-sî ū Sat-má-lī-a ê hū-jîn-lâng lâi chéⁿ--ni̍h chhiūⁿ-chuí, Iâ-so͘ kiû i chiong tām-po̍h chuí hō͘ i lim. Hit ê hū-jîn-lâng goân-pún m̄-khéng hō͘ i, Iâ-so͘ bô hiâm i, ēng hó-oē khó͘-khǹg kà-sī, hō͘ i chai choē iu-būn hoán-hoé lâi ké-pìⁿ i-ê pháiⁿ.

Chiông-tiong Iâ-so͘ kóng chi̍t-kù-oē, kì tī tē 10 chat:－ Lí nā bat Siōng-tè ê siúⁿ-sù, kap kah lí hō͘ i lim ê lâng sī chī-chuī, lí tek-khak kiû i, i tek-khak chiong oa̍h-chuí hō͘ lí.

Taⁿ Siōng-tè ê siúⁿ-sù sī sím-mi̍h ? Lán nā thiaⁿ Siōng-tè ê oē, kam-goān sìn I, jīn I chò lán-ê Thiⁿ-pē lâi hâng-ho̍k I, I chiū pī-pān chiâu-chn̂g ê hok-khì beh hō͘ lán (I Lîm. 2: 9), thang kiò-chò Siōng-tè ê siúⁿ-sù. Lūn chit-ê in-sù ū kuí-nā hāng thang kóng:－

1. Lán chèng-!âng[sic.] iàu-kín tio̍h tit-tio̍h chit-ê in-sù.  In-uī lán tāi-ke sī Siōng-tè só͘ siⁿ--ê, ū kap I lī-khui chin hn̄g. Nā beh tit-tio̍h hok-khì tek-khak tio̍h koh-chài kap I saⁿ-hô; nā bô án-ni chiū bô-lūn só͘ tit-tio̍h lóng sī khang-khang. Che sī chū-jiân ê lí; lâng ê sèng sī án-ni. Sui-jiân lâng chē-chē m̄-bat tō-lí thang jīn Siōng-tè, m̄-kú in goân-pún ê sèng sī chhin-chhiūⁿ Siōng-tè ê sèng; in nā beh chiâⁿ-iūⁿ tek-khak tio̍h hō͘ Siōng-tè ê koân-lêng kám-hoà in-ê sèng pìⁿ tò-tńg chò chhin-chhiūⁿ I-ê, chiàⁿ ū pêng-an hok-khì.

2. Siōng-tè ê siúⁿ-sù tio̍h tuì Iâ-so͘ tit-tio̍h, (khoàⁿ tē 10 chat). Lán bat Siōng-tè sī tuì Iâ-so͘ siúⁿ-sù (Hān. 14: 6, Ko. 2: 9, 10). I sī Í-má-loē-lī, ké-soeh chiū-sī Siōng-tè kap lán saⁿ-kap tī-teh (Má. 1: 23). I sī lán-ê tiong-pó; sui-jiân Siōng-tè kap lâng ū saⁿ lī-khui, taⁿ khò Iâ-so͘ ū koh-chài saⁿ-liân. Hiān-kim Tâi-oân ê peh-sìⁿ chē-chē hāng ê kan-khó͘, teh ǹg-bāng chit-hō á-sī hit-hō ê kui-kí lâi kiù in bián-tit kan-khó͘. Chóng-sī chi̍t-hāng tē-it iàu-kín chiū-sī in tāi-ke sī-toā sī-sè tio̍h bat Kiù-chú soà bat Siōng-tè lâi tit-tio̍h I ê siúⁿ-sù; Tâi-oân ê hái-sū chiàⁿ ún-tàng toā-toā heng-ōng.

3. Lâng tit-tio̍h chit-hō ê hok-khì chiū ē ti-chiok.  Pa̍t-mi̍h ê hok-khì m̄-sī án-ni-siⁿ, sui-jiân lâng tit-tio̍h hit-hō iáu-kú bô lia̍h chò kàu-gia̍h, éng ài koh tit-tio̍h khah chē á-sī pa̍t-khoán. Lâng toā thàn chîⁿ, á-sī chìn-o̍h, á-sī chia̍h tn̂g hoè-siū, lóng sī án-ni. Iâ-so͘ kóng, Chia̍h chit-hō chuí ē koh-chài chhuì-ta, chiū-sī chit-ê ì-sù. Chóng-sī chia̍h i só͘ hō͘ lâng ê chuí éng bē chhuì-ta; tit-tio̍h Siōng-tè siúⁿ-sù ê lâng thang an-sim hoaⁿ-hí bô khoà-lū. “Tit-tio̍h Iâ-so͘ ū kàu-gia̍h.” (Iok-hān 14: 27, Hui-li̍p-pí 4:7).

4. Chit-hō hok-khì bô oá-khò sè-chêng ê sū.  Iâ-so͘ kóng, Goá só͘ hō͘ lâng ê chuí tek-khak tī i ê tiong-ng chò chuí-goân chiū m̄-bián oá-khò goā-bīn ê sū lâi chia̍h-chuí. Siâⁿ-lāi ê peh-sìⁿ nā tio̍h khì siâⁿ-goā ê khe-hô lâi chhiūⁿ-chuí sī khah bô thò-tòng, thó͘-huí nā lâi uî-siâⁿ peh-sìⁿ chiū kan-khó͘. Nā tī siâⁿ-lāi ū hó ê chuí-goân, in chiū khah m̄-bián khoà-lū. Lâng nā oá-khò chîⁿ-châi, sè-thâu, sin-thé ióng-kiāⁿ hit-hō lâi kiû hok-khì, iā sī khah bô thò-tòng; hit-hō mi̍h ū-sî hut-jiân bô-khì, i ê hok-khì iā soà bô-khì.

5. Siōng-tè ê siúⁿ-sù sī ha̍p chèng-lâng ê khiàm-khoeh, lâng nā chai tek-khak ē kiû.  Iâ-so͘ tuì hit-ê hū-jîn-lâng kóng, Lí nā bat Siōng-tè ê siúⁿ-sù…lí tek-khak kiû i. Hit-ê hū-jîn-lâng m̄-sī chèng-keng ê lâng, m̄-kú Siōng-tè ê siúⁿ-sù ha̍p i-ê khiàm-khoeh. Ta̍k-lâng iā sī án-ni. Bô-lūn sī kok-ông á-sī khit-chia̍h sī pún-kok á-sī goā-kok lâng, in nā chai-iáⁿ Siōng-tè ê siúⁿ-sù tek-khak ē kiû, kiû-liáu tek-khak tit-tio̍h.

Só͘-í tāi-ke ū nn̄g hāng thang siūⁿ. Thâu-chi̍t-hāng, sī lán pún-sin tio̍h ài khah-chhim bat Siōng-tè ê siúⁿ-sù; tio̍h khoàⁿ Sèng-chheh, kiû Sèng-sîn chí-sī, siông-siông siūⁿ hit-ê ì-sù. iā tio̍h ài pò pa̍t-lâng chai Siōng-tè ê siúⁿ-sù sī cháiⁿ-iūⁿ hó, hō͘ in chai Iâ-so͘ sī chī-chuī, ǹg-bāng in chē-chē iâng thang chhéⁿ-gō͘ chiū-kīn Kiū[sic.]-chú, tuì i tit-tio̍h oa̍h-chuí thang lim.

漢羅（Ùi原文改寫）

約翰4：10

1902.06   207卷  p.41

主耶穌一擺對耶路撒冷倒轉--去。加利利有對撒馬利亞經過：行路到日晝，歇佇一个井頂真siān喙焦，腹肚枵 (看約翰4：4，7，8。) 彼時有撒馬利亞的婦人人來井--裡上水，耶穌求伊將淡薄水予伊啉。彼个婦人人原本毋肯予伊，耶穌無嫌伊，用好話苦勸教示，予伊知罪憂悶反悔來改變伊的歹。

從中耶穌講一句話，記佇第十節：－你若捌上帝的賞賜，佮kah你予伊啉的人是chī-chuī，你的確求伊，伊的確將活水予你。

今上帝的賞賜是甚物？咱若聽上帝的話，甘願信伊，認伊做咱的天爸來降服伊，伊就備辦齊全的福氣欲予咱(I 林。2：9)，通叫做上帝的賞賜。論這个恩賜有幾若項通講：－

1. 咱眾人要緊著得著這个恩賜。因為咱大家是上帝所生--的，有佮伊離開真遠。若欲得著福氣的確著閣再佮伊相和；若無按呢就無論所得著攏是空空。這是自然的理；人的聖是按呢。雖然人濟濟毋捌道理通認上帝，毋過in原本的性是親像上帝的性；in若欲成樣的確著予上帝的權能感化in的性變倒轉做親像伊的，正有平安福氣。

2. 上帝的賞賜著對耶穌得著，(看第十節)。咱捌上帝是對耶穌賞賜(翰。14：6，哥。2：9，10)。伊是以馬內利，解說就是上帝佮咱相佮佇咧(馬。1：23)。伊是咱的中保；雖然上帝佮人有相離開，今靠耶穌有閣再相連。現今台灣的百姓濟濟項的艱苦，咧向望這號抑是彼號的規矩來救in免得艱苦。總是一項第一要緊就是in大家序大序細著捌救主紲捌上帝來得著伊的賞賜；台灣的海嶼正穩當大大興旺。

3. 人得著這號的福氣就會知足。別物的福氣毋是按呢生，雖然人得著彼號猶過無掠做夠額，éng愛閣得著較濟抑是別款。人大趁錢，抑是進學，抑是食長歲壽，攏是按呢。耶穌講，食這號水會閣再喙焦，就是這个意思。總是食伊所予人的水永袂喙焦；得著上帝賞賜的人通安心歡喜無掛慮。「得著耶穌有夠額。」(約翰14：27，腓立比4：7)。

4. 這號福氣無倚靠世情的事。耶穌講，我所予人的水的確佇伊的中央做水源就毋免倚靠外面的事來食水。城內的百姓若著去城外的溪河來上水是較無妥當，土匪若來圍城百姓就艱苦。若佇城內有好的水源，in就較毋免掛慮。人若倚靠錢財，勢頭，身體勇健彼號來求福氣，也是較無妥當；彼號物有時忽然無去，伊的福氣也紲無去。

5. 上帝的賞賜是合眾人的欠缺，人若在的確會求。耶穌對彼个婦人人講，你若捌上帝的賞賜…你的確求伊。彼个婦人人毋是正經的人，毋過上帝的賞賜合伊的欠缺。逐人也是按呢。無論是國王抑是乞食是本國抑是外國人，in若知影上帝的賞賜的確會求，求了的確得著。

所以大家有兩項通想。頭一項，是咱本身著愛較深捌上帝的賞賜；著看聖冊，求聖神指示，常常想彼个意思。也著愛報別人知上帝的賞賜是怎樣好，予in知耶穌是chī-chuī，向望in濟濟人通醒悟就近救主，對伊得著活水通啉。